biogramy

Beñat Achiary [głos]
Baskijski wokalista zamieszkały w południowej Francji. Specjalizuje się w łączeniu tradycyjnych pieśni ze współczesnym językiem muzyki improwizowanej, co poparte jest gruntowną wiedzą na temat muzyki etnicznej a także wyjątkowymi możliwościami technicznymi.

Noël Akchoté [gitara]
Od kabaretów przez Sonny Sharrocka i Dereka Baileya do muzyki Kylie Minogue. Wirtuoz

Tetuzi Akiyama [gitara]
Jedna z ważniejszych postaci japońskiej sceny improwizacji, organizator koncertów w Bar Aoyama, które stały się ikoną ONKYO. Ale Akiyamie daleko od ortodoksji – improv, redukcjonizm, hard-rock, blues. Może nie wszystko na raz ale właściwie dowolne pary można usłyszeć na jego koncertach. Ktoś ponoć powiedział, że łączy Feldmana z bluesem. Voila!

Rinus van Alebeek [taśmy]
There are different ways of presenting my music. Call it musique concrète because of the use of tapes; call it noise because it can be loud; call it dark ambient, because you like it that way; call it industrial, because there is some drones every now and then. Call it poetic, because you want to get away from worn out definitions, or call it soundscape, because you have read that one book. I call it pop music. And by now I know there is enough of us, worldwide, to justify this definition

Kamil Antosiewicz [laptop]
Występujący też jako Mem, przez lata współpracował blisko z Vionem, współzałożyciel EA, kurator festiwalu Alt+F4, dziennikarz i krytyk muzyczny (i nie tylko)

Arbeit [głos, sampler, perkusja]
Oliver Augst, Marcel Daemgen, Christoph Korn dokonali przeglądu niemieckiej tradycji piosenki pod kątem tematu młodości – od Wagnera przez Mahlera po Weilla. Następnie przearanżowali te pieśni na muzykę elektroniczną, którą cieszy się dzisiejsza młodzież.

Frédéric Blondy [fortepian]
Fizyk i matematyk, zafascynowany “body-approach” w grze na fortepianie od lat porusza się między improwizacją a współczesną kompozycją

Piotr Bukowski [gitara]
Gitarzysta Stworów angażujący się i angażowany do dziesiątek eksperymentalnych projektów, kompozytor muzyki teatralnej

Cornelius Cardew
Asystent Stockhausena i równocześnie autor eseju Stockhausen Serves Imperialism; złote dziecko brytyjskiej muzyki współczesnej, które opuściło jej wygody na rzecz radykalnej improwizacji; założyciel słynnych AMM i Scratch Orchestra; klasyk notacji graficznych, od początku lat 70. skoncentrowany wyłącznie na muzyce rewolucyjnej i pozostający całkowicie poza rynkowym obiegiem muzycznym.

Walter Cardew [prezentacja]
Kompozytor, współzałożyciel rockowego Walter & Sabrina, założyciel DannyDark Records, syn Corneliusa.

Jean-Louis Costes [fortepian, głos]
Jeden z najbardziej kontrowersyjnych artystów francuskich; bulwersujące teksty i przekraczanie wszelkich granic politycznej poprawności tworzą kabaret będący groteskową kontynuacją teatru okrucieństwa Artaud.

Phil Durrant [skrzypce, laptop]
Fenomenalny skrzypek słynnych formacji takich jak News from the Shed czy Dach. Ostatnio – specjalista w kwestii „laptop a improwizacja”, co automatycznie włączyło go w strefę wpływów EAI, i różnych innych redukcjonizmów. Członek słynnej orkiestry elektroakustycznej M.I.M.E.O. oraz założyciel Sowari Trio.

John Edwards [kontrabas]
Wirtuoz, gra na kontrabasie z każdym, kto nie prosi go o to, żeby grał solówki.

Luc Ferrari
Anty-konceptualny i a-naukowy, nigdy doktrynalny i zawsze pozostający na obrzeżach wszystkich światów muzycznych, które znamy z historii muzyki XX wieku. Muzyka konkretna, aleatoryzm, nagrania terenowe, improwizacja, minimalizm, muzyka elektroniczna i akustyczna – wszystko to tworzy intymny i paradoksalny świat wydarzeń z życia Ferrariego.

Jeff Gburek [gitara, eletronika, obiekty]
Gitarzysta urodzony w Stanach Zjednoczonych, ale zasadniczo niezakorzeniony zarówno w sensie geograficznym jak i muzycznym. Pracuje w obszarze kompozycji i improwizacji elektroakustycznej, przy użyciu bardzo różnych instrumentów, technik i metod (od grania na gitarze przez nagrania terenowe po aplikacje open source).

Nima Gousheh [wszystko inne]
Multi-instrumentalista, malarz, przez wiele lat związany ze środowiskiem Goldsmiths Collage.

Michał Górczyński [klarnet]
Współzałożyciel Kwartludium, solista Boys Band Trio, performer, kompozytor muzyki teatralnej

Adrien Kessler [głos, pianino elektryczne]
Ważna postać sceny niezależnej w Szwajcarii, jego muzyka jest szczególną mieszanką tradycji piosenki spod znaku Leonarda Cohena i Bertolda Brechta, ale wzbogacona o doświadczenia różnych estetyk post-punkowych.

Karol Koszniec [perkusja]
Perkusista Stworów, noise-macher Komory A, jedna trzecia Setting the Woods on Fire.

KOT [magnetofony, głos]
Zespół założony przez poznańskiego poetę Wojciecha Bąkowskiego, autora wszystkich tekstów, które recytuje sam z akompaniamentem dwóch odtwarzaczy magnetofonowych; jedyne w swoim rodzaju połączenie estetyki rapu z abstrakcyjną elektroniką.

Martin Küchen [saksofon]
Saksofonista ze Szwecji, jedna z ważniejszych postaci współczesnej sceny muzyki improwizowanej i jazzowej (m.in. wraz z zespołem Exploding Customer). W działalności solowej od lat w sposób niezwykle subtelny łączy on cichą i abstrakcyjną wirtuozerię instrumentalną, doświadczenia muzyki elektroakustycznej i tematy etniczne.

Piotr Kurek [laptop]
Gra na pianinie, samplerze i laptopie współzałożyciel Ślepców wydających eksperymentalną muzykę elektroniczną, autor muzyki filmowej i teatralnej.

Leafcutter John [gitara, elektronika, wiolonczela, głos]
Początkowo projekt solowy, obecnie trio będące pupilem opiniotwórczego magazynu THE WIRE. Piękne melodramatyczne frazy łączą się z wysmakowaną estetyką glitch, współczesną muzyką elektroakustyczną.

DJ Lenar [gramofony]
Poszerza techniki turntablistyczne, promuje turntablizm w Polsce, gra w Meritum, Paralaksie.

Androniki Liokoura [pianino]
Gruntownie wykształcona pianistka pozostająca ciągle na obrzeżu londyńskiej sceny muzyki współczesnej.

Anton Lukoszevieze [wiolonczela]
Założyciel Apartment House – amorficznej grupy specjalistów od wykonywania muzyki współczesnej, m.in. Cardew., członek Zeitkratzer. Z równym powodzeniem grający najbardziej skomplikowane kompozycje współczesne, utwory konceptualne i noise.

Sabina Meyer [głos]
Wokalistka szwajcarska mieszkająca i pracująca w Rzymie. Specjalizuje się w wokalnej muzyce Scelsi’ego (uczennica Michiko Hirayamy!). I w interpretacjach piosenek Hansa Eislera. I w kameralnych składach z tereminem i elektroniką. I w kabaretowych wersjach muzyki Johna Cage’a i Erika Satie.

Manuel Mota [gitara]
Gitarzysta, jego stylistyka nie tylko przekracza wszelkie panujące obecnie mody festiwalowe, ale jest wręcz fuzją wszelkich znanych w XX wieku idiomów

Piotr Nowicki [pianino]
Zafascynowany Stockhausenem pianista Kwartludium

Zdzisław Piernik [tuba]
Szalony wirtuoz, od zawsze wykonawca muzyki współczesnej, od lat 70. do dziś także improwizator.

Eddie Prévost [instrumenty perkusyjne]
To bynajmniej nie Lê Quan Ninh i nie Ingar Zach byli pierwszymi, którzy zaczęli konsekwentnie używać smyczków w muzyce perkusyjnej. Wcześniej był przynajmniej Prevost, który zaczął to robić niedługo po tym, jak założył AMM w roku 1965 i przyłączył się do Scratch Orchestra. Do dziś jeden z najbardziej wyrafinowanych perkusistów improwizujących, krytyk i teoretyk muzyczny a także osoba, która od „nie-wiadomo-od-kiedy”, ale za to każdego piątku, prowadzi słynne warsztaty improwizacji w Londynie.

Raphael Rogiński [gitara]
Improwizator, kompozytor, założyciel takich zespołów jak Zukunft czy Shofar.

Dagna Sadkowska [skrzypce]
Skrzypaczka Kwartludium, od kilku lat aktywna także w improwizacji.

Studio Eksperymentalne Polskiego Radia
Założone w roku 1957 było jedną z pierwszych instytucji na świecie poświęconych muzyce elektroakustycznej; dziś niemal zapomniane i uwięzione w niemożliwych do objęcia koleinach biurokratyczno-obyczajowych, było miejscem eksperymentów takich twórców jak Krzysztof Penderecki, Włodzimierz Kotoński, Bogusław Schaeffer czy Eugeniusz Rudnik.

David Thomas & Two Pale Boys [głos, trąbka, gitara, akordeon]
David Thomas to legenda muzyki XX wieku. Założyciel słynnego Pere Ubu, które już w latach 70. pokazało jak płodne może być połączenie muzyki punkowej i eksperymentalnej. Jego głos należy do najbardziej rozpoznawalnych w muzyce awangardowej ostatniego półwiecza. Od początku lat 90. prowadzi trio David Thomas & Two Pale Boys, które określane jest jako „awangardowa muzyka folkowa z przyszłości grana przy użyciu technologii muzyki post-tanecznej”.

John Tilbury [fortepian]
Ilu było takich pianistów w XX wieku? Kilku? David Tudor i … więc może tylko dwóch? Nie chodzi wyłącznie o zdolności techniczne. Jak sam kiedyś powiedział – wykonawca ma pokazać kompozytorowi to, czego on sam w swoim utworze nie widzi, obojętne czy mu się to podoba czy nie. Podczas występów na wsi ze Scratch Orchestra potrafił grał całą partię fortepianową wybranego utworu Czajkowskiego by chwilę później leżeć związanym przy pianinie zabawkowym i wykonywać utwór Cage’a.

Marion Wörle [laptop]
Część satelita.de, poświęona przede wszystkim samplowaniu na żywo, kuratorka i organizatorka związana ze sceną kolońską.