czwartek, 27 grudnia 2012

PRES Scores













PRES Scores

Bôłt. Polish Radio Experimental Studio, 2012 (2xCD)

Album dedicated to PRES pieces which were first of all conceived as scores.
Premiere: early January on Bôłt and Monotype


- Andrzej Dobrowolski, Music for Magnetic Tape and Piano Solo
CD 1: PRES version by Eugeniusz Rudnik (piano by Zygmunt Krauze)
CD 2: Bôłt commission by Wolfram (piano by Philip Zoubek)

- Włodzimierz Kotoński, Aela
CD 1: PRES version by Eugeniusz Rudnik
CD 2: Bôłt commission by Marion Wörle

- Bogusław Schaeffer, Symphony: Electronic Music
CD 1: PRES version by Bohdan Mazurek
CD 2: Bôłt commission by Thomas Lehn

- Włodzimierz Kotoński, Study for One Cymbal Stroke
CD 1: PRES version by Eugeniusz Rudnik
CD 2: Bôłt commission by Małe Instrumenty

- Andrzej Dobrowolski, Music for Magnetic Tape No.1
CD 1: PRES version by Eugeniusz Rudnik
CD 2: Bôłt commission by Arszyn & Piotr Kurek

- Krzysztof Penderecki, Psalmus
CD 1: PRES version by Eugeniusz Rudnik
CD 2: Bôłt commission by Lionel Marchetti



WHY SCORES?

Why scores – now that electronic music enables the composer to directly shape the sound? Why scores – now that for the first time since the birth of the term “composer”, they finally don’t have to rely on performers? Why scores – now that the composers’ creation can be made available to the listeners precisely how they wish to?

These questions may seem valid now but less than half a century ago – when electronic music was being institutionalized – they seemed unnecessary at most and absurd at worst. The history of the Polish Radio Experimental Studio is a paradigmatic one. Its short “period of scores”, the first years of the above mentioned institutionalization as well as the first years of the Studio’s activity were influenced by the fact that there was a division into autonomic and utilitarian music; art music which deserved appropriate attention and illustrative music which was nothing more than a collection of sound effects; music written by composers and music that could be performed by sound engineers. It is impossible to count all pieces in the history of PRES that were based on more or less precise scores, at times being simply composition drafts. However, what we know is that in the first years of the Studio’s activity Józef Patkowski required scores to be provided together with theoretical explications as a condition of adding a particular piece to the archive. We also know that 7 of them were published by the PWM Edition. This album contains 5 of them. Having analyzed the official history of electronic music in Poland – music to be found in the official archives – in the first active years it was primarily composer’s pool. The “composer’s pool” meant the need of creating tools which would allow composers to communicate their visions to sound engineers who were supposed to produce them. This required creating or rather adjusting the notation system to new instruments and new sounds as well as to the new knowledge about the way they have been created. There appeared useful methods to visually represent electronic sounds. A perfect example would be classic geometric figures inscribed in time and frequency coordinates present in Stockhausen’s “Studie 2” – in Warsaw they were used by Włodzimierz Kotoński in his “Study for a Cymbal Stroke”. Nonetheless, notation of electronic sounds has never been standardized like classic notation. Scores written in the 1950’s or 1960’s rather resemble experiments with notation and are proofs of various electronic music composers’ interests and objectives.

Regardless of the motivation behind creating scores, from today’s point of view they are a fascinating chapter in the Studio’s history. Not only because of the insight into first attempts to write down electronic sounds, being a great material to analyze or displaying links between music and graphics. It is mainly due to the fact that even in those few published scores it is explicitly visible that their utilitarian functions were rapidly replaced with the experimental ones. Precision of communication between a composer and a sound engineer – noticeable in early Dobrowolski’s scores or Kotoński’s “Study…”– is quickly substituted by a tendency to experiment with this communication. As early as in 1964 Bogusław Schaeffer started working on a graphic score, full of new symbols which are well-defined by the author but which above all serve as tools of identifying the potential actions of the sound engineer. 6 years later Włodzimierz Kotoński composed a piece which de facto is deprived of graphic symbols. It is a text-score describing the most important principles of composing works which would create a family of electronic pieces called “Aela”. Even though the text is accompanied by a 19-page graphic score, it solely presents an exemplary production. It is probably not a coincidence that in this period the most significant sound engineers in the Studio – Eugeniusz Rudnik and Bohdan Mazurek – became rightful composers whose works were added to the archives. These few scores made it clear that the fact that composers naturally “passed” some responsibility for the final shape of the piece onto musicians was a perfect vehicle for experiments. Where would we find a better reflection of John Cage’s belief that it is impossible for a composer to foresee the outcome of experimental action? Having in mind the above definition, seemingly the most conservative Studio’s activity – writing scores – is the one that most clearly embodies its experimental nature.

The PRES Scores album is dedicated to the ambivalence of conservatism and experiment. Scores on paper are what the composer leaves behind and this way requires or at least allows subsequent realizations. Experimental scores, in my opinion, should at least allow experimental realizations. Here come some of them.

środa, 5 grudnia 2012

MASZYNY DO SŁUCHANIA 5 # ŚLEDZIECKI COOKBOOK














MACIEJ ŚLEDZIECKI, The Cookbook


komuna// warszawa,
14/12/2012, piątek
lubelska 30/32,
godz. 20.00,
wstęp: 10 PLN

Maciej Śledziecki, gitara
Jerzy Rogiewicz, perkusja
Ray Dickaty, saxophone

W programie m.in. przepisy kulinarne Filippo Marinettiego, Erika Satie, Karlheinza Stockhausena i wielu innych (ostateczna wersja programu - 13 grudnia)


Przepisy kulinarne i partytury muzyczne - proste manuale do tworzenia narracji. Mamy w nich wszystko: co, gdzie i kiedy; składniki, proporcje, czas przygotowania, kolejność. Ta podstawowa analogia inspirowała rozmaitych kompozytorów i muzyków. Szalone pomysły Filippo Marinettiego na bukiety hemoroidowe czy zmrożony mocz a także fascynacje białymi potrawami Erika Satie. Z drugiej strony - Karlheinz Stockhausen z jego Aus den Sieben Tagen: „Żyj w samotności przez cztery dni / bez jedzenia / w całkowitej ciszy, prawie bez ruchu / śpij tak krótko jak to tylko możliwe / myśl tak niewiele jak to tylko możliwe”. Być może zdaniem Stockhausena jedzenie jest zbyt przyziemne by mogło rządzić muzyką. Zbyt przyziemne, zbyt tłuste, wydziela zapachy, wymaga umycia i ubrudzenia – w różnych kolejnościach. Temat jedzenia opowiada historię muzyki ostatnich stu lat, ale także stanowi jej temat. Maciej Sledziecki przygotuje aranżacje wybranych utworów na trio kulinarne, w którym znajdą się także Ray Dickaty i Jerzy Rogiewicz.  

wtorek, 20 listopada 2012

VENEZIA CD













Making the walls quake as if they were dilating with the secret knowledge of great powers

Recording of the sound sculpture in the Polish Pavilion at 13th International Architecture Exhibition in Venice


Sound sculpture by Katarzyna Krakowiak
Sound design by Ralf Meinz
Voices by Ulrike Helmholz and Sabina Meyer
Recorded, edited, mixed and mastered by by Ralf Meinz

Produced by Michał Libera (Foundation 4.99), City Culture Institute in Gdańsk, Zachęta National Gallery Of Art

Published by Bôłt Records
Distributed by Monotype Records
Graphic design by Czosnek Studio

Polish Pavilion Commissioner: Hanna Wróblewska
Assistant Commissioner: Joanna Waśko
Organizer: Zacheta National Gallery of Art, Warsaw
Exhibition Curator: Michał Libera


Total time: 37.42

Official release date: 11th of December 2012



Architectural Biennale sound sculpture amplifying the entire building of the Polish Pavilion turned into a flat CD? Will you say it completely misses the point? Brings the real space into a stereo system? Or is it just different? Listening to this album, you will definitely miss some of the acoustic reinforcements of the room we created to raise a sculpture following the natural acoustics of the room. They are only explained here in words, on the following pages. But this is the high time and also the best occasion to highlight other dimensions and bring them to foreground here.

We approach the building as the composition itself. And what we hear is the material. The complexity of the material, the fallaciousness and the anxiety of it. Definitely crossing the line of how much we actually want to hear. Let us say that you can hear the total sum of the sounds we could hear in the Pavilion.

The sounds of the interior – the people, what they say and what they do, how they move – inside the room. The sounds of the exterior – just in front and just in the back of the Pavilion with walls and ventilation system working as filters – the boats, the construction work, the cicadas. But also again: the people, what they say and what they do, how they move – outside but audible. The sounds of the neighboring Pavilions – the Venetian and the Serbian with their own sound installations and soundtracks. But also again: the people, what they say and what they do, how they move – neighboring and audible. The sounds of the room – their vibrating walls, floor and ceiling; their beats and their noises. And finally the sounds of the exhibition and in particular the sounds of the opening with Ulrike Helmholtz and Sabina Meyer singing in the Pavilion. All that amplified, filtered, edited, mixed and sequenced just to make this complexity NOT vanish like it does in every day hearing with our ears.

poniedziałek, 29 października 2012

MASZYNY DO SŁUCHANIA 4 # TOSHIYA TSUNODA














TOSHIYA TSUNODA, Silo

komuna// warszawa,
09/11/2012, piątek
lubelska 30/32,
godz. 20.00,
wstęp: 10 PLN

Program:

- Silo (niepublikowane nagranie)
oraz
- Air Vibration Of The Hollow Part In The Middle Of The Buoy Used For Large Ships
- Solid Vibration Of The Surface Of A Concreted Wharf Where A Marine Products Market Used To Be

Projekcja dźwięku: The Norman Conquest
Wprowdzenie do utworów: Michał Libera


Jeśli ucho ludzkie to nic innego niż system elementów wprawianych w drżenie przez fale dźwiękowe, to znaczy, że cała rzeczywistość drżąca może być rozumiana jako system słuchania… Co zatem słyszą otaczające nas przedmioty? Na przykład przewód spustowy wiszący na elewacji starego silosu w Yokosuka 10 grudnia 1994 roku? W jaki sposób dociera do niego gwar ulicy i hałas fabryki? Jak bardzo różni się to, od tego co słyszymy my sami? "Silos" to nigdy wcześniej niepublikowana kompozycja Toshiya Tsunody, która - przygotowana zgodnie z zaleceniami artysty do realizacji w komunie// warszawa - będzie stanowiła główny punkt programu czwartej odsłony "Maszyn do słuchania".

Toshiya Tsunoda to kluczowa postać współczesnej muzyki eksperymentalnej. Nominalnie zajmuje się nagrywaniem terenowym, ale jego podejście stało się nurtem samym w sobie, w którym otaczająca nas rzeczywistość ujmowana jest nie z perspektywy ludzkiego ucha, ale innych obiektów słuchających. Uważnie pozycjonując mikrofony, analizując pejzaż dźwiękowy, który domykają oraz możliwe zjawiska akustycznie w nich zachodzące, Tsunoda przenosi nagrywanie terenowe w świat sound artu, instalacji dźwiękowych czy sound designu. Artysta niemal nie występuje na żywo, od czasu do czasu tylko wystawia swoje prace - formatem, któremu pozostaje najwierniejszy jest płyta CD.

niedziela, 7 października 2012

MUZYKA EKSPERYMENTALNA














Michael Nyman, Muzyka Eksperymentalna. Cage i po Cage'u.
Wydawnictwo: słowo / obraz terytoria
Seria: terytoria muzyki

Przedmowa do polskiego wydania, Michał Mendyk

Przedmowa, Brian Eno

Przedmowa do drugiego wydania, Michael Nyman

1. W stronę (definicji) muzyki eksperymentalnej

2. Źródła

3. Początki 1950–1960: Feldman, Brown, Wolff, Cage

4. Patrzenie, słyszenie: Fluxus

5. Systemy elektroniczne

6. Niezdeterminowanie 1960–1970: Ichiyanagi, Ashley, Wolff, Cardew, Scratch Orchestra

7. Muzyka minimalistyczna, nowa tonalność i zdeterminowanie

czwartek, 20 września 2012

PLAYBACK PLAY # 06












PLAYBACK PLAY # 06

2-5 October 2012
Powiększenie, Nowy Świat 27
Every day at 20.00, 20 PLN


02/10, Tuesday

James Tenney, “Cellogram”, Volker Heyn, “Blues in B-Flat”
interpreted BY
Agnes Szelag – cello / Julia Kubica – violin

Amnon Wolman, “Bandas Sonoras”
interpreted BY
Andrea Belfi – percussion / Michał Biela – bass / David Grubbs – guitar / Miron Grzegorkiewicz – guitar / Julia Kubica – violin / David Maranha – organ, violin / Agnes Szelag – cello


03/10, Wednesday

Henry Flynt, “Graduation”; David Grubbs, fragments of “An Optimist Notes the Dusk”, "Harmless Dust" and some unreleased pieces
interpreted BY
Andrea Belfi – perc / Michal Biela – bass, voice / David Grubbs – guitar, voice / David Maranha – org, viol


04/10, Thursday

Susanne Burner, “Vanishing Point. How To Disappear In America Without A Trace”
interpreted BY
David Grubbs – guitar, voice / Miron Grzegorkiewicz – guitar / David Maranha – organ, violin / Gosia Penkalla – voice / Pete Simonelli – voice

Harry Partch, “Eleven Intrusions”
interpreted BY
Andrea Belfi – percussion / David Grubbs – guitar, voice / David Maranha – organ, violin / Pete Simonelli – voice


05/10, Friday

Pete Simonelli Texts
interpreted BY
Michał Biela – bass / Miron Grzegorkiewicz – guitar / DJ Lenar – turntables / Pete Simonelli – voice / Agnes Szeląg – cello

John Lomax Ethnomusicological Diaries
interpreted BY
Michał Biela – bass / Miron Grzegorkiewicz – guitar / DJ Lenar – turntables / Pete Simonelli – voice

PROGRAMME SUBJECT TO CHANGE so please follow the BLOG


Since 2007 Playback Play is a pool for musicians of different backgrounds and aesthetics – polish and foreign. This year's edition is explores two margins of minimal music – spoken word and blues. Both have always been present in the genre, at least since tape loop of “It's Gonna Rain” by Steve Reich and bluesy improvisations by La Monte Young. Our little October-Fest is dedicated to them as primary points of interest. Once we do away with encyclopedia definitions and get back to blues and spoken word of Henry Flynt or James Tenney, minimalism may turn out to be a social history of America. Or its documental music present in spoken language, reduced material and obsesive repetitiveness.

To focus on these margins and alternative history, we will host four musicians: Andrea Belfi, David Grubbs, David Maranha and Pete Simonelli. In Warsaw they will meet local artists: Michał Biela, Miron Grzegorkiewicz, Julia Kubica, Gosia Penkalla, DJ Lenar and Agnes Szeląg. Together they will work on their collaborative pieces as well as compositions by Harry Partch, Henry Flynt, James Tenney and others. They will also play Susan Burner's Vanishing Point and ethnomusicological diaries by John Lomax.



Andrea Belfi (Italy), percussionist and composer working in between sound art and rock improvisations, member of Medves.

Michał Biela (Poland), bassist, guitarist, vocalist and songwriter, known mostly as a member of Kristen but also for more ephemeral constellations and solo projects.

Susan Burner (Germany), visual artist, author of an edit “Vanishing Point. How to Disappear in America without a Trace”

Henry Flynt (USA), composer, theorist and fiddler working along with Fluxus and consequently bringing avant garde into a deep american folk music and the other way around.

David Grubbs (USA), guitarist, theorist, vocalist, legend of a post rock scene, founding member of such bands as Gastr del Sol and Bastro.

DJ Lenar (Poland), turntablist, working mostly on sound design, soundtracks and advanced instrumental techniques for gramophones.

John Lomax (USA), godfather of american ethnomusicology, among the first figures to do fieldwork in southern states documenting the music of the black community.

David Maranha (Portugal), violinist, organ player, improviser mostly working in minimal and industrial music, member of Osso Exótico.

Harry Partch (USA), one of the most important american composers of 20th Century, pioneer of microtonal music and constructor of instruments.

Gosia Penkalla (Poland), vocalist, multi-instrumentalist, concentrated mostly on her work in Enchanted Hunters and solo appearances.

Pete Simonelli (USA), poet and performer, frontman of the post-rock Enablers.

Agnes Szeląg (USA / Poland), cellist with a classical background, interested in contemporary music just as much as rock. Co-founder of Dokuro.

James Tenney (USA), composer bringing minimalism, mictrotonality and electronic music as early as in 60.

wtorek, 11 września 2012

TILBURY plays SIKORSKI













John Tilbury, For Tomasz Sikorski

1. Autograph by Tomasz Sikorski (1980)
2. Rondo by Tomasz Sikorski (1984)
3. Zertstreutes Hinausschauen by Tomasz Sikorski (1971)
4. Improvisation for Tomasz Sikorski

Piano by John Tilbury

Recorded on 15th of December 2011 in Królikarnia by Zosia Moruś
Mix by Zosia Moruś
Mastering by The Norman Conquest
Produced by Michał Libera and 4.99

Published by Bôłt

Official release date: 21/09/2012

MAKING THE WALLS QUAKE… THE BOOK














Making the walls quake as if they were dilating with a secret knowledge of great powers


Reader on architecture, sound and listening

Edited by Michał Libera and Lidia Klein
Published by Zachęta National Gallery of Art
Distributed by Motto

Table of contents

Georges Perec, On the Stairs, I
Michał Libera, Counter-Eavesdropping
Lidia Klein, Getting Buildings To Talk

--- Sounds in Architecture: reverberation

Steen Eiler Rasmussen, Hearing Architecture
Alvin Lucier, I Am Sitting in a Room
Bruce R. Smith, Within the Wooden O
Thomas Tilly and Jean-Luc Guionnet, Stones, Air, Axioms
Barry Blesser and Linda-Ruth Salter, Acoustic Archaeologists Interpret Ancient Spaces
Francis Bacon, The New Atlantis
Bernhard Leitner, Sound Space Manifesto

--- Sounds Through Architecture: eavesdropping

Bernhard Leitner in conversation with Eugen Blume, Sound as Building Material
Gilles Deleuze and Félix Guattari, November 28, 1947: How Do You Make Yourself a Body Without Organs?
Georges Teyssot, Architecture as Membrane
Jonathan Sterne, Machines to Hear for Them
Branden W. Joseph, John Cage and the Architecture of Silence
Alvin Lucier, Shelter
David Toop, Architectural Sound
Toshiya Tsunoda, On Sound and Architecture
Lamberto Tronchin, Athanasius Kircher’s Phonurgia Nova
John L. Locke, Flimsy Architecture
Emily Thompson, Acoustical Materials and Modern Acoustics
Eric La Casa, AIR.ratio
Karin Bijsterveld, A Wall of Sound
Eric La Casa and Jean-Luc Guionnet, House
John L. Locke, English Eaves
Emily Thompson, Noise Abatement as Acoustical Reform
Bohumil Hrabal, The Tender Barbarian
Paweł Mościcki, Sounding-With

--- Sounds of Architecture: vibration

Samuel Taylor Coleridge, The Eolian Harp
Shelley Trower, Psychophysical Sensations and Spiritual Vibrations
Shelley Trower, Street Noises
Florence McLandburgh, The Automaton Ear
Richard Buckminster Fuller, Physics has found no straight lines…
Steve Goodman, 1738: Bad Vibrations, 1884: Dark Precursor, 1999: Vibrational Anarchitecture
Mark Bain in conversation with Kamil Antosiewicz and Jan Tomza, Vibrations in Brown
Francisco López and Klaus Schuwerk, Tonhaus
Katarzyna Krakowiak in conversation with Michał Libera, What Makes a Sound Sculpture?
Samuel Taylor Coleridge, Dejection

niedziela, 8 lipca 2012

VENEZIA












Katarzyna Krakowiak, sound sculpture
Ralf Meinz, sound design

Polish Pavilion
13th International Architecture Exhibition, Venice
29/08/12 - 25/11/12

Vocal performances by Sabina Meyer and Ulrike Helmholz on 28/08/12, 29/08/12

Yes, it could begin this way, right here, just like that, in a rather slow and ponderous way, in this neutral place that belongs to all and to none, where people pass by almost without seeing each other, where the life of building regularly and distantly resounds. What happens behind the flats’ heavy doors can most often be perceived only through those fragmented echoes, those splinters, remnants, shadows, those first moves or incidents or accidents that happen in what are called “common areas,” soft little sounds damped by the red woolen carpet, embryos of communal life which never go further than the landing. The inhabitants of a single building live a few inches from each other, they are separated by a mere partition wall, they share the same spaces repeated along each corridor, they perform the same movements at the same times, turning on a tap, flushing the water closet, switching on a light, laying the table, a few dozen simultaneous existences repeated from storey to storey, from building to building, from street to street. They entrench themselves in their domestic dwelling space—since that is what it is called—and they would prefer nothing to emerge from it; but the little that they do let out…

From Life a User’s Manual by Georges Perec, translated from the
French by David Bellos and reprinted by permission of David R.
Godine, Publisher, Inc. and The Random House Group Limited for The
Harvill Press. © 1978 by Hachette Littérature, translation © 1987 by
David Bellos

poniedziałek, 2 lipca 2012

MASZYNY DO SŁUCHANIA 3 # ERIK BÜNGER














Erik Bünger, Lecture on Schizofonia

komuna// warszawa,
07/07/2012, sobota
lubelska 30/32,
godz. 20.00,
wstęp: 10 PLN


„Wykład o schizofonii” zaliczyć można do współczesnego lecture performance, wykładu performatywnego. Jego tematem jest osobliwe zjawisko zwane schizofonią, które sprawia, iż psy szczekają do głośników, za którymi dzieci szukają ukrytych ludzi, a umysł nieoswojony domaga się zwrotu przechwyconych duszy. Jego przybliżeniu służy pokrętna droga odbywana przez Büngera od historii o źródłach mitu Drakuli przez wynalazek nagrywania dźwięku, niemiecki dubbing, niemożliwy duet Céline Dion i Franka Sinatry po zaskakującą opowieść o martwym głosie, dobywającym się z trzewi Baracka Obamy. 

Szwedzki artysta, kompozytor, muzyk i pisarz Erik Bünger (ur. 1976) zajmuje się przede wszystkim re-kontekstualizacją wszelkiego rodzaju found-footage.  Łączy teorię i sztukę konceptualną z niemal publicystycznym zacięciem i talentem do opowiadania. Jego prace opierają się na gruntownie przeprowadzonym procesie badawczym, dzięki któremu występy Büngera stają się skarbnicą przekonująco wyselekcjonowanych i zestawionych argumentów. Do jego najważniejszych dzieł należą „Wykład o schizofonii” oraz „Third Man”, które funkcjonują zarówno jako filmy, jak i performense. 


Ideolo: tutaj

środa, 20 czerwca 2012

PERSPEKTIVEN / PERSPEKTYWY















PERSPEKTIVEN / PERSPEKTYWY
Reinterpretations and homages to the Polish Radio Experimental Studio Warsaw and the Studio des WDR für Elektronische Musik Köln.

27/06 - 28/06: Institut für Musik und Medien Düsseldorf
Resindency at the Experimentallabor of the IMM

28/06: Salon des Amateurs, Düsseldorf
29/06: Museum Ostwall, Dortmund
30/06: DQE Halle, Köln Ehrenfeld

19.00 Michal Libera: lecture on the Polish Radio Experimental Studio

20:00 Krzysztof Topolski aka Arszyn (drums, selfmade instruments), Piotr Kurek (sampler, selfmade instruments), Joris Rühl (clarinet), Maciej Śledziecki (guitar), Marion Wörle aka Frau W (laptop, electronic extensions)
play
Etude for Single Cymbal Strike and Aela by Włodzimierz Kotoński, Music for Tape by Andrzej Dobrowolski, Nocture by Eugeniusz Rudnik, Assemblage by Bogusław Schaeffer, Klangstudie and Glockenspiel by Herbert Eimert, Fabula Rasa by Johannes Fritsch, Compositie no. 7 by Karel Goeyvarts, Continuum by Györgi Ligeti and Shozyg by Hugh Davies

+
Düsseldorf: DJ Tomek Woźniakowski - Richtig Polen will play rarities on vinyl
http://www.salondesamateurs.de/

+
Köln: Matthias Nowakowski - lecture on the Electronic Studio WDR
Köln: Jaki Liebezeit & Marcus Schmickler - concert

After over a half-century since openings of the Experimental Studios such as the one in Cologne and Warsaw, most of its innovations seems upside down. Studio is a laptop. Electronic music is everybody's engagement. Instrumentalists follow the sounds of the synthesizers. So let's give it a try: instead of the complex equipment of the Studio, can't the pieces be performed on acoustic instruments, home made electronics or amplified objects? Is that a joke of the history? Or its natural progression?

poniedziałek, 4 czerwca 2012

POPULISTA presents MICKIEWICZ














Populista presents Miron Białoszewski plays Adam Mickiewicz Dziady

Voice, objects and tape by Miron Białoszewski
Recorded by Miron Białoszewski in Warsaw on 25th of December 1965
Researched, selected and edited by Maciej Byliniak
Mixed and mastered by The Norman Conquest, Maciej Byliniak and Michał Libera
Produced by Michał Libera
Cover artwork by Aleksandra Waliszewska
Layout by Piotr Bukowski
Published by Bôłt Records
Distributed by MonotypeRec.

Dziady II (complete)
1. Ciemno wszedzie, głucho wszedzie
2. Patrzcie, ach, patrzcie do góry
3. Już straszna północ przybywa
4. Hej, kruki, sowy, orlice!
5. Darmo żebrze, darmo płacze
6. Nie lubisz umierać z głodu!
7. Nie ma, nie ma dla mnie rady!
8. Podajcie mi, przyjaciele
9. Na głowie ma krasny wianek
10. Czego potrzebujesz, duszeczko
11. Teraz wszystkie dusze razem
12. Pasterko, ot tam w żałobie...
13. Gdy gardzisz mszą i pierogiem
14. To jest nad rozum człowieczy!

Dziady IV (montage by Miron Białoszewski)
15. Kto tam stuka, kto tam stuka
16. On swoje, a ja swoje, nie widzi, nie słucha
17. I czegóż ona przede mną uciekła?
18. Oto dziesiąta wybija
19. Niech ją sumienia sztylety rania!
20. Jedenasta wybija

Dziady III (fragment – Wielka Improwizacja)
21. Samotność – cóż po ludziach, czym śpiewak dla ludzi?

“Singing. Speaking. Exactly. Moreover: the kind of difference between them? Supposedly clear. But where does the border line go? Is it terminology? Is it stretching the syllables (or even sounds)? Or altering the pitch? Or rhythm? Perhaps trembling of the voice? With stretching? (…) Often we had particular speakings (calculated according to its own melody but still speakings), straightforward singing and singing-speakings, on the edge, which turned out to be pretty broad as variety of almost singings was turning out, crooning speaking, sections of monotones or the opposite – rhythmic pile-ups becoming music out of its own urge. Hence there was no point in bringing foreign, outer music, music as such – apart from acoustics of objects playing their roles or rhythm of walking (e.g., drumming buskins)”*. This is how Miron Białoszewski was recollecting a performance formula created in Teatr Osobny run by him, Ludwik Hering and Ludmiła Murawska between 1955 and 1963. He used to perform one of his favorite texts there – the fourth part of “Dziady” by Adam Mickiewicz in his own montage and edit. Taking the role of a choir, his companion was Ludmiła Murawska. The same edit of the fourth part – now a solo by Białoszewski – and the same performance concept is to be found on the tape recording of “Dziady”. It is the most interesting and sonically rich material among several recordings of texts by romantic authors – Mickiewicz, Słowacki and Norwid – which Białoszewski did for his own purposes in 1964 and 1965. The material on the CD consists of extensive sections of the recording of “Dziady”. The only excluded part was the least sharp and intense scene I of the third part of the drama. Included are the ones stepping outside the regular model of reading and thus uniting text and sound / music. These fragments stand for the thesis that Mickiewicz and Białoszewski meet where the word “opera” looses its most obvious meaning. Formulated by Andrzej Stawar, one of the commentators of “Dziady” in Teatr Osobny, it was supposed to point out that in “Dziady” Mickiewicz was aiming at an opera. Located in a province of no opera tradition, he could not write it “properly” but only in a way he imagined it. Intention of such a twisted trajectory can only be fulfilled by equally unusual performance: mis-opera or opera-misunderstanding, something resembling the opera but only by accident and indirectly. And perhaps it was actually fulfilled by Białoszewski who – unlike Mickiewicz – knew opera very well but did not think about it while performing “Dziady”.

Maciej Byliniak
* M. Białoszewski, O tym Mickiewiczu jak go mówie, “Odra” 1967, nr 6.

POPULISTA presents SADE














Populista presents Jean-Louis Costes plays Marquis de Sade Justine

Voice, melodies and adaptation by Jean-Louis Costes
Recorded, mixed and mastered by Zosia Morus on 15th of October 2011
in Królikarnia
Edited and produced by Michał Libera
Premiered at The Birth of Noise out of the Spirit of XVIII Century Music
series accompanying the exhibition Ladies with a Doggy and an Ape
Cover art work by Aleksandra Waliszewska
Layout by Piotr Bukowski
Published by Bôłt Records
Distributed by MonotypeRec.

1. Sade is Sick
2. How Beautiful is Pain
3. Orphan and Poor
4. Evil is the Best Way to Good
5. Justine and the Greedy Master
6. Poverty is a Crime
7. Justine in Jail
8. Crime is Freedom
9. Justine Raped by the Traveller
10. Sodomy is Heaven
11. Justine Raped by the Pedophile
12. Loss of Semen
13. Justine Eats the Shit of a Monk
14. The Stronger is Always the Better Reason
15. Sade is Sick
16. Her Majesty

POPULISTA presents ASHLEY














Populista presents Ergo Phizmiz plays Robert Ashley Purposeful Lady Slow Afternoon

Voices by Ergo Phizmiz and Lula
Piano by Ergo Phizmiz
Guitar by Maciej Cieślak
Violin by Julia Ziętek
Laptop by Alessandro Bosetti
Turntable by DJ Lenar
Recorded by Jan Mularz at Chłodna 25, 10th of September 2011
Edited, mixed and mastered by Michał Libera and The Norman Conquest
Produced by Michał Libera
Premiered at Playback Play 2011
Cover art work by Aleksandra Waliszewska
Layout by Piotr Bukowski
Published by Bôłt Records
Distributed by MonotypeRec.

POPULISTA presents DICTIONARY


POPULISTA
presents
A DICTIONARY


ALEBEEK, RINUS VAN
--- played back Luc Ferrari “Cycle des Souvenirs” on the 29th of October 2010 in composer's flat in Montreuil. Waking around, he recorded it again – with his Sony Walkman. Brunhild Ferrari read liner notes of the CD release of “Cycle des Souvenirs”.

ASHLEY, ROBERT
--- American composer. Disease: tourette syndrome.

BEETHOVEN, LUDWIG VAN
--- German composer. Disease: hyperacusis.

BIAŁOSZEWSKI, MIRON
--- performed his Mickiewicz “for himself only. On Tape” in 1965 wondering “how much mess in the history of words was caused by mishearings and nonintentional misrepresentations”.

BLONDY, FRÉDÉRIC & LENAR, DJ
--- played Mauricio Kagel “Ludwig van” live in Zachęta National Gallery of Art on the 19th of March 2011 as part of “Hyperacusis” music programme accompanying an exhibition “Stories of Ear”. The concert was recorded by Zosia Moruś and then assembled, edited, mixed and mastered by DJ Lenar and Michał Libera.

CABINET D'AMATEUR
--- Georges Perec says: “An artist imposed on himself a principle not to make faithful copies of the models; he seemed to gain malicious pleasure by introducing subtle changes with each copy. One by one, characters and objects would disappear, be displaced or replaced with others”

COSTES, JEAN-LOUIS
--- adapted and performed de Sade's Justine for the closing of a music programme “Birth of noise out of the spirit of XVIII century music” accompanying the exhibition “Lady with a doggy and an ape” in Królikarnia.

DICHTERLIEBE
--- Song cycle by Robert Schumann (music) and Heinrich Heine (lyrics). Reinhold Friedl says: “The songs of Schumann and Schubert can be looked at as the first pop music ever made”. People loved it.

DZIADY
--- Maciej Byliniak says: “In »Dziady« Mickiewicz was aiming at an opera. Located in a province of no opera tradition, he could not write it »properly« but only in a way he imagined it. Intention of such a twisted trajectory can only be fulfilled by equally unusual performance: mis-opera or opera-misunderstanding, something resembling the opera but only by accident”

ERGO PHIZMIZ
--- designed and performed his “Purposeful Lady Slow Afternoon” by Robert Ashley with couple of friends: Alessandro Bosetti, Maciej Cieślak, DJ Lenar, Lula and Julia Ziętek as part of Playback Play 2011 in Warsaw.

FERRARI, LUC
--- According to a rumor, while opening Ferrari's funeral, Jacquelin Caux said: “His music was like sitting with your ass naked in the morning grass”.

FIELD RECORDING OF A FIELD RECORDING
--- Rinus van Alebeek says: “It is a very respectful and innovating way of using old recordings. The Bachs and Beethovens can be reproduced through their scores. A conductor's work is always an interpretation. So why not use the recorded work as a kind of score and make an interpretation of it using the recorder”.

HYPERACUSIS
--- Loss of hearing causing oversensitivity to high and low registers. Simply put: immersing in what we call noise. Beethoven says: “My ears sing and buzz constantly, day and night". And also: “Often I can scarcely hear someone speaking softly, the tones yes, but not the words. However, as soon as anyone shouts it becomes intolerable”.

HERZOG, WERNER
--- His movie “Land of Silence and Darkness” is a portrait of Fini Straubinger who says: “People think deafness means silence. It is not so. We constantly hear sounds. Quiet ringing, buzzing, roaring and eventually clicking. The worst comes when the humming starts in your head”.

INTERPRETATION
--- John Tilbury says: “The onus is on the performer to show the composer some of the implications and consequences of what he has written, even if from time to time it may make him (the composer of course) look ridiculous. What he writes and what you read ad two different things”

LUDWIG VAN (a score)
--- A phantasy on Beethoven's listening? The beautiful score of Mauricio Kagel is a montage of close ups of german composer's scores pasted on objects in his reconstructed office. This is his music graphically collaged into noise. But was not the graph, the score and the seeing his ways of listening to his own music as he could not hear it with his ears? If it was so, Kagel's composition must be what Beethoven actually heard through his hyperacusis. Noise of notes of noise of notes of noise of notes of …

KUNSTKAMMER
--- Lester K. Nowak says: “Each artwork is a reflection of another. Most or virtually all of the paintings become truly meaningful only be reference to the predecessors recreated in them; completely or fragmentally; ciphered in varied hints or recreated in the new ones. From this perspective one should pay a special attention to the type of painting which is usually called collectors cabinet (Kunstkammer). It was born in the end of XVI century in Antwerpen to be reproduced by different European Schools until roughly mid-XIX century. Competing with an idea of a museum – and of course an idea of a painting as use value – its fundamental principle was to root an act of painting in its power of reflection – a painter would draw his strength from other artists' works"

MARQUISE DE SADE, DONATIEN ALPHONES FRANÇOIS
--- French writer. Disease: skin.

MICKIEWICZ, ADAM
--- Polish writer. Disease: cholera.

NOISE
--- The handwriting. Michel Serres says: “To write badly is to plunge the graphic message this noise which interferes with reading which transforms the reader into an epigraphist”. Heinrich Deisl adds: “The maximum compression of information within a certain framework of time and space”.

OPERA
--- Many people say. Robert Ashley: “Not stories as such, but were more likely to be an assembly or collage of characters that seemed to belong together and that being brought together gave the characters some meaning”. And on top of it: “There is always fascination with landscape. When the piecing together of imagery becomes so intense that one is aware of its rhythms, in effect the action of perceiving mind, opera, or the communication of those rhythmic forms, arises naturally”. Cornelius Cardew: “Many people working”.

POP
--- Apparently, the only thing you never forget when you go out for a pack of cigarettes. They turn you into hyperacusis sufferer who cannot runaway from the noises of the songs. But musicologically speaking: what else is pop but a “maximum compression of information in a certain framework of time and space”? A good pop song is a space and time filled out completely - nothing more nor less required; any element taken away or added kills everything. Pop is the economy of music. Like Anti-Structures of Boulez.

POPULISTA
--- A CD festival, an opera, kunstkammer.

PROCESS
--- Robert Ashley says: “Do things that have a message. Music has to be about something. If you go along with that, then we hardly need to talk about the processes. They seem to take care of themselves, for better or worse”

SONG
--- David Thomas says: “A song must have 3 things. You got 3 things you got a song”

SCHUMANN, ROBERT
--- German composer. Disease: neurastenia, hearing A5 pitch in his left ear constantly.

SCHÜTZ, BERNHARD & FRIEDL, REINHOLD
--- played Robert Schumann “Dichterliebe” in zeitkratzer studio on the 13th of June 2010. The material was recorded, mixed and mastered by Ralf Meinz.

THEFT
--- In criminal law, theft is the illegal taking of another person's property without that person's freely-given consent. They say.













środa, 16 maja 2012

MASZYNY DO SŁUCHANIA 2 # ALEKS KOLKOWSKI













ALEKS KOLKOWSKI, Fonograf

komuna// warszawa,
02/06/2012, sobota
lubelska 30/32,
godz. 20.00,
wstęp: 10 PLN


Aleks Kolkowski: fonografy, skrzypce Stroha

Aleks Kolkowski to wybitny brytyjski skrzypek, improwizator i interpretator muzyki współczesnej. Od lat prowadzi badania na temat możliwości kompozytorskich oferowanych przez wczesne technologie reprodukcji i amplifikacji dźwięku. Na swoich koncertach prezentuje zarówno nagrania na wczesne gramofony, jak i gra na altówce i skrzypcach amplifikowanych (analogicznie do gramofonów) przez specjalne tuby. Jego interdyscyplinarne projekty są muzyczną wypowiedzią na temat historii w muzyce.

Kolkowski jest absolwentem Goldsmiths College - jednej z najwyżej cenionych Akademii Muzycznych w Europie, gdzie studiował m.in. u Johna Cage'a. Przez ostatnie ćwierćwiecze dał się poznać jako wyjątkowy skrzypek i wykonawca muzyki współczesnej, ale także artysta interdyscyplinarny (współpracownik Sashy Waltz, Corriny Harfouch i Anzu Furukawy) i przede wszystkim wizjoner muzyki inspirowanej wczesnymi technologiami fonograficznymi. Ukoronowaniem jego fascynacji jest założona w 2002 roku wytwórnia Recording Angels - Kolkowski zaprasza twórców do nagrywania w specjalnie zaprojektowanych warunkach na płyty szelakowe (m.in. Phil Minton, Akio Suzuki, Phill Niblock, Zbigniew Karkowski).

Ideolo: tutaj

środa, 18 kwietnia 2012

LUCIER FOREVER AND EVER












THE ONLY TALKING MACHINE OF ITS KIND IN THE WORLD
for any stutterer, stammerer, lisper, person with faulty or halting speech, regional dialect or foreign accent or any other anxious speaker who believes in the healing power of sound

ALVIN LUCIER

speech: not TBA before the concert
tape delay system: PIOTR KUREK

20/04/2012 / 18.00 / Królikarnia

Alive sound sculpture by Alvin Lucier conceived in 1969 is an intimate process of overcoming peculiarities of speech. Intonation, accentuation, breath, rhythm are subject to manual shaping through an electroacoustic assemblage. As part of the event in Królikarnia, the person to process it will be Piotr Kurek who will be in charge of live constructing of an instrument to perfect the discourse on the exhibition.

wtorek, 27 marca 2012

ONE NIGHT STAND

w niedzielę, 1 kwietnia, o godzinie 20.00 na Chłodnej 25

CHRIS CUTLER (perk)
AGNES SZELĄG (cello, voc)
THE NORMAN CONQUEST (el)

niedziela, 4 marca 2012

MASZYNY DO SŁUCHANIA 1 # DAVID TOOP












DAVID TOOP, Sześć lub siedem stronic szaleństwa. Medytacje o nagrywaniu czasu

komuna// warszawa,
Lubelska 30/32,
godz. 20.00,
wstęp: 10 PLN

David Toop: cyfrowa elektronika, amplifikowane instrumenty perkusyjne, gitara, flety, obraz, tekst.

David Toop przyjedzie do Warszawy z premierą performensu na podstawie swojej książki "Sinister Resonance. Mediumship of the Listener". Jest ona analizą przedfonograficznych sposobów reprodukcji dźwięku - głównie w malarstwie i literaturze. Nicolas Maes czy Francois Rabelais są w niej traktowani jako wynalazcy nowych sposobów słuchania wpisanych w patrzenie i czytanie. Posługujemy się nimi do dziś, choć zwykle bezwiednie. Performens "Sześć lub siedem stronic szaleństwa. Medytacje o nagrywaniu czasu" będzie ustrukturowany na wzór książki. Nie będzie to jednak linearna opowieść. Będzie to natomiast prezentacja sześciu różnych sposobów doświadczania czasu i prób jego zapisu, który ciągle otwiera się na powierzchnie, zagłębienia i podziemia dźwięku.

Trudno przecenić znaczenie Davida Toopa dla muzyki eksperymentalnej w Wielkiej Brytanii. Muzyk, kurator, organizator, krytyk i teoretyk muzyki aktywny od początku lat 70. Jego książki – "Ocean of Sound" czy "Haunted Weather" – są kanonicznymi pozycjami dyskursu muzycznego łączącego wydarzenia w różnych nurtach muzycznych (sztuka dźwięku, ambient, techno, muzyka improwizowana, muzyka współczesna) w oryginalną teorię kultury współczesnej. Regularnie współpracuje z najważniejszymi magazynami muzycznymi na świecie, m.in. The Wire, Leonardo Music Journal, The Face, Village Voice; wykłada m.in. w London College of Communication. Jest autorem niezwykle istotnej płyty dokumentującej historię muzyki eksperymentalnej w Wielkiej Brytanii Not Necessarily English Music. W latach 70. był organizatorem jednych z pierwszych festiwali muzyki ambient.

MASZYNY DO SŁUCHANIA # IDEOLO












MASZYNY DO SŁUCHANIA

Seria muzyczna w komunie// warszawa
W ramach “Historii świata w muzyce”

W majowym wydaniu magazynu “Wireless Age” z roku 1925, firma Brandes zamieściła reklamę zawierającą bezceremonialne domniemanie: “potrzebujesz słuchawek” [org. “you need a headset”]. Pod sloganem widnieje radioodbiornik Radiola IIIA, faktycznie – bez głośników. Jakby jeszcze nie było jasne dlaczego, producent udziela pięciu podpowiedzi: żeby się dostroić; żeby odbierać odległe stacje; żeby nie przeszkadzać innym; żeby odciąć się od innych odgłosów pokoju; żeby obcować z najwyższej jakości dźwiękiem. A jednak pomimo tego niemal łopatologicznego marketingu, nic nie jest tutaj oczywiste – wszak ani brak głośników na zdjęciu, ani żaden z argumentów nie udziela odpowiedzi na pytanie dlaczego potrzebujemy właśnie słuchawek. Reklama przemilcza dość prozaiczny fakt, iż do Radioli IIIA możemy równie dobrze podłączyć wzmacniacz z głośnikami…

Pominięcie to nie jest wyłącznie przykładem strategii marketingowych lat 20.; jest także dobrym powodem, aby potraktować reklamę Brandesa jako dokument z zakresu ówczesnej pedagogiki słuchania. Już same hasła wymienione przez producenta ukazują kierunki zmian w praktykach słuchania. Podobnie jak w przypadku fonografu, jakość dźwięku transmitowanego radiowo w roku 1925 była szalenie niska i niewprawne ucho niewiele mogło wywnioskować ze złożonych szumów zarówno samego nagrania jak i maszyny. Słuchanie na przełomie XIX i XX wieku było ponad wszystko sztuką filtrowania dźwięków. Jak zauważa Jonathan Sterne, “podczas gdy głos i muzyka były wcześniej uprzywilejowanymi zjawiskami dźwiękowymi, teraz stają się tylko jednymi z kategorii bardziej ogólnie pojętego dźwięku” [Sterne, 94]. W przypadku fonografu, radzono sobie z tym problemem zapraszając “specjalistów w słuchaniu” – osoby, które objaśniały, co faktycznie można było usłyszeć. W przypadku domowych emisji radiowych, specjalistów trzeba było jednak zastąpić innym narzędziem. Najskuteczniejszym okazały się właśnie słuchawki. Odcinając nas od innych odgłosów pokoju, zbliżając aparat słuchowy do źródła dźwięku były technicznym odpowiednikiem specjalisty kanalizującego uwagę słuchających. W procesie socjalizacyjnym, były skuteczniejsze niż głośniki. Owo przemilczenie tych ostatnich pokazuje, że jeśli do czegoś naprawdę były słuchawki potrzebne to do efektywnej nauki słuchania, jakiego wcześniej nikt nie znał – takiego, w którym głos i muzyka są tylko jedną z kategorii świata dźwiękowego, który nas otacza.

Tym właśnie są MASZYNY DO SŁUCHANIA. To nie tylko łatwe do wyliczenia wynalazki technologiczne – to raczej dźwiękowo-technologiczno-społeczne procedury, w których równocześnie powstają nowe narzędzia, nowe światy dźwiękowe i nowe sposoby słuchania. Zapewne ze względu na ową równoczesność, są one przedmiotem zainteresowania tak inżynierów jak i socjologów, kulturoznawców i wreszcie samych artystów, bez względu na to, czy będziemy ich nazywać muzykami, kompozytorami czy artystami dźwięku. “Maszyny do słuchania” będą poświęcone temu, w jaki sposób ujmują je w swej pracy ci ostatni. W jaki sposób ich sztuka staje się opowieścią o słuchaniu? Ale i w jaki sposób opowieści o słuchaniu inspirują nowe sposoby słuchania? To, co ich łączy to interdyscyplinarne zainteresowania. Nie są wyłącznie muzykami, ale też badaczami, teoretykami, artystami, performerami i pisarzami a ich prace to mini-traktaty do słuchania, ale i o słuchaniu; będące dźwiękiem i opowiadające o dźwięku.

Najsłynniejszej maszynie do słuchania – fonografowi – poświęcił ostatnie dziesięć lat swej pracy ALEKS KOLKOWSKI. Studiując zarówno ówczesne sposoby amplifikacji jak i mechanikę reprodukcji dźwięku skoncentrował się rekonstrukcji fonografów a także grze na skrzypcach Stroha. Wzmacniają one dźwięk nie przez pudło rezonansowe, ale przez rezonator i metalowe czary, które są analogiczne do tub używanych do emitowania dźwięku we wczesnych fonografach. Jego projekt Recording Angels jest reaktywacją owych doświadczeń dźwiękowych, ale i odpowiedzią na ironiczny przecież fakt, iż fonograf – narzędzie tak bardzo fetyszyzowane jako symbol podziału historii dźwięku na “przed” i “po” – jest dziś niemal nieznany. Czy na pewno wiemy, w jaki sposób brzmiała i jaki kształt przybierała muzyka przezeń emitowana? I czy ewokuje ona słuchanie dźwięków bez kontekstu, wyrwanych ze swojego “tu i teraz”, które tak chętnie mu się przypisuje?

Za R. Murray'em Schafferem, ERIK BÜNGER nazywa takie słuchanie schizofonicznym. W swym znakomicie udokumentowanym performensie na temat słuchania w dobie reprodukcji technicznej, szwedzki artysta śledzi nową ontologię dźwięku a także nowe, często niereflektowane założenia na jego temat, które ujawniają się w mniej lub bardziej codziennych praktykach słuchania. Jego głównym przedmiotem zainteresowania są dźwięki oderwane od swych źródeł – wątek na tyle ogólny, że łączący tak różnych twórców jak Édouard-Léon Scott de Martinville, Pierre Schaeffer czy Natalie Cole. Czy wszyscy oni uczą nas tego samego słuchania? Jak dalece wpływają na to, co, jak i gdzie chcemy słyszeć? I wreszcie: czy na pewno ich historia zaczyna się wraz z reprodukcją techniczną?

W swej niezwykłej książce “Sinister Resonance. The Mediumship of the Listener” DAVID TOOP analizuje przedfonograficzne sposoby reprodukcji dźwięku dowodząc, iż przed XIX wiekiem maszyny do słuchania były wytwarzane w malarstwie i literaturze. Wobec braku innych form przenoszenia dźwięku, to one czyniły ze słuchania praktykę zróżnicowaną i stanowiącą przestrzeń szeregu eksperymentów. Traktując Nicolasa Maesa, Michelangelo Caravaggio czy Francois Rabelais'ego jako wczesnych artystów dźwięku rekonstruuje on dźwiękowe środowiska przedstawiane przez nich wraz z właściwymi im sposobami słuchania – takimi jak podsłuchiwanie czy separowanie (się od) dźwięków. Szeregu z nich używamy do dziś.

Wszystkie performense w cyklu “Maszyny do słuchania” będą opowieściami o wynalezionych narzędziach, wynalezionych dźwiękach i wynalezionych sposobach słuchania. I wszystkie one będą dawały nam do usłyszenia to, jak bardzo nasze słuchanie jest złożonym procesem.


31/03/2012: DAVID TOOP, “Sześć lub siedem stronic szaleństwa: medytacje o nagrywaniu czasu” (performance oparty na książce “Sinister Resonance”)

02/06/2012: ALEKS KOLKOWSKI, solo na fonografy i skrzypce Stroha

07/07/2012: ERIK BÜNGER, performens “A Lecture on Schizofonia”

piątek, 6 stycznia 2012

PERSPEKTIVEN / PERSPEKTYWY












PERSPEKTIVEN / PERSPEKTYWY
//
COLOGNE / WARSAW
//
WDR / PRES


19.01.2012, CSW Laboratorium

19.00: IDEOLOGICAL MEETING (read: lecture)

20.00: ELECTRONIC TAPE MUSIC
- Bogusław Schaeffer, Symphony (perf: Wolfram)
- Eugeniusz Rudnik, Dzięcielina pałała na taśmę stereo
- DJ Lenar plays Eugeniusz Rudnik Miniatures

21.00: INSTRUMENTAL TAPE MUSIC
-
Eugeniusz Rudnik, Dixi (perf: Mikołaj Palosz, cello)
- Johannes Fritsch, Fabula Rasa (perf: Marion Worle, laptop / Maciej Sledziecki, guitar)
- Gyorgy Ligeti, Continuum (perf: Philip Zoubek, piano)
- Gyorgy Ligeti, Artikulation (perf: Mikołaj Palosz, cello / Maciej Sledziecki, guitar / Philip Zoubek, piano)
- Bohdan Mazurek, Esperienza (perf: DJ Lenar, turntable / Mikołaj Pałosz, cello / Maciej Sledziecki, guitar / Marion Worle, laptop / Philip Zoubek, piano)

Dedicated to the Studios of Cologne and Warsaw, now for the first time arriving at the common point of their histories: radio leftovers in a shape of a big QUESTION MARK.

So after 60 (70? 80?) years - what has become of electronic music? Vintage equipment turned into neat laptops? A reservoir of techniques? Aesthetic genre? The only way to make you dance for 48 hours? A new schizofonic way of listening? We take the inventions of the early electronic music - remixing, recomposing, stealing - and turn it against itself. Meaning: the invitation is to listen to a WDR history with not even a single trace of Stockhausen; to approach PRES from a perspective of unregistered Miniatures; to see the sound of the scores for listening; to listen to electronics inside of an acoustic cello.