OPERA RE//MIX # 3 Dominik Karski

DOMINIK KARSKI

Italo Calvino, Między nimi a wiecznością nie było więcej niż minuta i pół

Premierowe wykonanie opery do muzyki Dominika Karskiego i libretta Pawła Krzaczkowskiego w ramach cyklu OPERA RE//MIX komuny// warszawa

15.12.2013,godz. 19.00
komuna// warszawa
Lubelska 30/32

Koncepcja opery: Dominik Karski, Paweł Krzaczkowski, Michał Libera

Muzyka: Dominik Karski

Libretto: Paweł Krzaczkowski

Wykonanie: Flute O'Clock

Taśma: Alessandro Facchini, Wiktor Milczarek

Scenografia: Paweł Modzelewski

Głos: Paweł Krzaczkowski

Półtorej minuty. „De Quincey opisuje nocną podróż na koźle rozpędzonego dyliżansu obok zwalistego pocztyliona pogrążonego w głębokim śnie – upływ niezwykle krótkiego przedziału czasu, który może jednak pomieścić ocenę technicznej nieuchronności zdarzenia a także ocenę tego, co niewymierne”. W opisie tej półtorej minuty Italo Calvino dopatruje się jednej z najbardziej przez siebie cenionych właściwości literatury, a także powodu, dla którego chciał nam ją polecić na nowe tysiąclecie. Literatura jego zdaniem jest sztuką, która jak żadna inna potrafi wyrazić prędkość. Zainteresowanie, jakim obdarza on De Quincey'a jest symptomatyczne. Tekst angielskiego pisarza zwiastuje nie tylko erę motoryzacji, podziału czasu na najdrobniejsze atomy i ich katastroficzne inklinacje. Jest ponad wszystko zapowiedzią panowania logistyki – świata opartego na mobilizacji i efektywnej kontroli przepływu zasobów. Ale jest także przypadkiem literatury ucha. De Quincey jest dojmująco wrażliwy na dźwięk a także na jego znaczenie w modelowym świecie, w którym prędkość i jej kontrola stają się jednymi z najważniejszych fiksacji. Prędkość jest jednak także jednym z owych „więcej”, które tematyzuje każdy dźwięk i każda muzyka.

Wychodząc od słynnego eseju Italo Calvino z jego „Wykładów amerykańskich”, a w szczególności od jego fascynacji de Quincey'em, opera z muzyką Dominika Karskiego i librettem Pawła Krzaczkowskiego jest słowno-muzyczną fantazją na temat wczesnych technologii komunikacji. Telegrafy optyczne, pierwsze transatlantyckie kable telegraficzne czy wreszcie telegrafy igiełkowe stworzyły podwaliny pod globalną telekomunikację, zdefiniowały życie społeczne zafiksowane na prędkości, ale także otworzyły przed nami nowe światy dźwiękowe. Na premierę w komunie// warszawa jeden z najbardziej intrygujących kompozytorów muzyki współczesnej, Dominik Karski napisał sfragmentaryzowaną kompozycję na dwa flety i tam tamy zogniskowaną wokół idei prędkości w muzyce. Mokument literacki Pawła Krzaczkowskiego stał się podstawą do przygotowania partii taśmy, w której Alessandro Facchini i Wiktor Milczarek wykorzystali nagrania transatlantyckich kabli a także rozmaitych zjawisk dźwiękowych związanych z wczesnymi telegrafami. Całość uzupełnia przygotowana specjalnie do przestrzeni komuny// warszawa scenografia Pawła Modzelewskiego. 

O CYKLU:

„Wyczerpanie wszystkich istniejących możliwości”. Słowa dotyczące „O sztuce oraz sposobach usidlenia kierownika działu w celu upomnienia się o podwyżkę” Georgesa Pereca są także najbardziej elegancką definicją opery. Jest ona „wszystkimi istniejącymi możliwościami” – muzyką i teatrem i filmem i architekturą i literaturą i tańcem i sztukami wizualnymi i kpiną z podziałów między dyscyplinami sztuki. I to „i” właśnie decyduje o tym, że w zdaniu Bernarda Magné najważniejsze jest pierwsze słowo – „wyczerpanie” – i jego semantyczna dwuznaczność: nie potrzeba nic więcej niż „wszystko” aby mieć nadmiar. Ponad wszystko historia opery to historia docierania do granicy wszystkiego i wyczerpania, które temu towarzyszy. Przepełnienie, zbytek, zbędność, zepsucie. Rozwiązłość, której nie można podołać. „Wyczerpanie” jest także najważniejszym słowem w serii czterech remiksów, które w roku 2013 będą miały swoje premiery w komunie// warszawa. Jest ona propozycją nieortodoksyjnej, możliwej historii opery po Fluxusie. Ale jest też konstelacją oper na temat oper. Oper na temat „wyczerpania wszystkich istniejących możliwości”. 

Projekt dofinansowany przez Urząd m.st. Warszawy oraz ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Kolekcje” – priorytet „Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca

PRES goes on

December, 5th

12.00 Nie Zawsze Musi Być Chaos
- meeting with Maja Ratkje, Joran Rudi and Michał Mendyk - about Polish Radio Experimental Studio reworks and Eastern Waves: Warszawa-Oslo project

19.00 Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego
- Maja Ratkje sings PRES
- Małe Instrumenty, Acousmatic

curated by Michał Mendyk

SAC-T After Thanksgiving Party

SAC-T always best cassette selection rap & r'n'b
after thanksgiving party

eufemia, 29/11/2013, 10 PLN

Jest połowa lat dziewięćdziesiątych. Big Daddy Kane nagrywa “Prince of Darkness”, za które dziękuje Panu Bogu Jedynemu, Jezusowi a nawet Zbawicielowi. Umierająca właśnie ciotka Mahalia dzięki swej oszałamiającej wierze w Tracy'ego Laurena Marrowa, staje się bohaterką “Home Invasion” Ice-T. Wszyscy oni szybko trafiają do kolekcji taśm magnetofonowych SAC-T zawierających muzykę wiary, dumy i wdzięczności. W tym czasie coraz częściej wyczuwalne jest także przekonanie, że koniec świata jest blisko oraz że imprezy powinny być szybsze i bardziej intensywne niż wcześniej. Oba związane mogą być są ze wzrastającą liczbą przypadków nieoczekiwanego wciągania taśmy magnetofonowej przez odtwarzacz. Może do tego dojść w każdej chwili, nie wyłączając teraźniejszej. Później wszyscy rozejdą się do domów, w ciszy.

In our time of consummerism modering modern-day slavery, hip-hop party must be short and fucken intense

SAC-T

AVANT AVANT GARDE # 4

A series dedicated to experimental music before 20th century

curated by Frau W., Maciej Śledziecki (ZAM e.V.) and Michał Libera (Foundation 4.99)

Avant Avant Garde # 4

06-07/11/2013,

NK / Berghain, Berlin, Germany

06/11/2013, NK

- Michał Libera, lecture

- Maciej Śledziecki / Marion Worle, presentation of music machines

- Burkhard Beins plays Ernst Chladni, concert

07/11/2013, Berghain

- Karolina Ossowska, Mikołaj Pałosz & Ralf Meinz in search of combination tones in written of its first theorist, Giuseppe Tartini OR what La Monte Young did to serial, Ossowska, Pałosz and Meinz do to Tartini music 

- Maciej Śledziecki & Marion Worle play music machines constructed by Gerhard Kern - an orchestra of carillon, monochord bow jow and a fisharmonia controlled by laptops

- Spat' Sonore with their wonderful extended wind instruments play what might be considered acoustic acousmonium 

- Razen play music composed by use of computational and aleatoric logic of Raymond Llull

- CM von Hauswolff plays music inspired by science of Emanuel Swedenborg

all pieces are commissions for Avant Avant Garde by ZAM e.V. & Foundation 4.99

more details about the programme - SOON

*

There is no such thing as new music. And there has never been one. Otherwise, when did it start? Was it in 1766 when the futurist intonarumori were first designed by Donato Stopani for Drottningholm Theatre in Stockholm? Few decades earlier, when minimalist idea of combination tones were first theorized by Giuseppe Tartini? Or was it in 13th Century when Cage's chance operations were presupposed by Raymond Llull in his figures? Earlier?

Avant Avant Garde is an anachronistic chase for experimental practices in scores, prints and treatises way before terms such as "new", "contemporary", "experimental" or "avant garde" music were conceived. We dig in the history not in search of schools and trends of music making. We dig to find maverick who could not wait until 20th century to see themselves becoming silent patrons of most thrilling adventures in sound making. What we find is people working with what they had at hands - objects, burning flames, spilling waters and blowing wind studying the mechanics at the heart of music and heralding sound art.

The material researched for Avant Avant Garde forms a body of commissions for four nights of music in Cologne, Krakow, Warsaw, Berlin. Each will contain exclusively world premiers. Dženana Aganspahić, Burkhard Beins, Arturas Bumšteinas, Max Eastley, Lucio Capece, Francesco Cavaliere, Tomek Chołoniewski, Gamut Ensemble, Jean-Luc Guionnet, Frau W, CM von Hausswolff, Gerhard Kern, Aleks Kolkowski, Michał Libera, Magda Mayas, Ralf Meinz, Tisha Mukarji, Mikołaj Pałosz, Karolina Ossowska, Razen, Paweł Romańczuk, Spat'sonore, Maciej Sledziecki, Thomas Tilly, Jan Topolski, Michael Vorfeld and many more will be there to deliver concerts, lectures and presentations on Avant Avant Garde. Over the course of the project Gamut Ensemble will be developing a growing automated orchestra of specifically designed music-machines referring to its Renaissance predecessors but expanded with computer controls.

OPERA RE//MIX # 2 Woody Alien

WOODY ALIEN
Georges Perec, O sztuce oraz sposobach usidlenia kierownika działu w celu upomnienia się o podwyżkę

Premierowe wykonanie opery duetu Woody Alien na podstawie tekstu Georgesa Pereka w ramach cyklu OPERA RE//MIX komuny// warszawa

05.10.2013,
godz. 19.00
komuna// warszawa
Lubelska 30/32

„Wyczerpanie wszystkich istniejących możliwości”. Słowa dotyczące „O sztuce oraz sposobach usidlenia kierownika działu w celu upomnienia się o podwyżkę” Georgesa Pereca są także najbardziej elegancką definicją opery. Jest ona „wszystkimi istniejącymi możliwościami” – muzyką i teatrem i filmem i architekturą i literaturą i tańcem i sztukami wizualnymi i kpiną z podziałów między dyscyplinami sztuki. I to „i” właśnie decyduje o tym, że w zdaniu Bernarda Magné najważniejsze jest pierwsze słowo – „wyczerpanie” – i jego semantyczna dwuznaczność: nie potrzeba nic więcej niż „wszystko” aby mieć nadmiar. Ponad wszystko historia opery to historia docierania do granicy wszystkiego i wyczerpania, które temu towarzyszy. Przepełnienie, zbytek, zbędność, zepsucie. Rozwiązłość, której nie można podołać. „Wyczerpanie” jest także najważniejszym słowem w serii czterech remiksów, które w roku 2013 będą miały swoje premiery w komunie// warszawa. Jest ona propozycją nieortodoksyjnej, możliwej historii opery po Fluxusie. Ale jest też konstelacją oper na temat oper. Oper na temat „wyczerpania wszystkich istniejących możliwości”. 

*

Jedna decyzja. „Decydujesz się odszukać kierownika działu aby upomnieć się o podwyżkę”. Ta jedna decyzja uruchamia u Pereca serię alternatyw opisujących mniej więcej wszystkie potencjalne wybory, przed którymi bohater sam się postawił. Ta rozgałęziająca się sytuacja przybrała w twórczości francuskiego pisarza kilka form. Po pierwsze „schematu organizacyjnego” - grafu przedstawiającego poszczególne trajektorie działań bohatera czy też, parafrazując Jacka Olczyka „partyturę graficzną ludzkich zachowań”. Po drugie, libretta do spektaklu teatralnego, w którym postaciami nie są ludzie, ale funkcje logiczne postępowania. Po trzecie, linearnego tekstu, w którym Perec nakazuje czytelnikowi przebycie wszystkich możliwych trajektorii, co zajmuje mu niespełna sto stron bez żadnych znaków przestankowych i w których „jedynym ludzkim pierwiastkiem okazuje się brak nadziei” (Perec). Po czwarte wreszcie, sztuki radiowej. W trakcie pracy nad nagranym dźwiękiem Perec odkrył dla siebie nowe horyzonty literatury – sposób pracy, który stał się dla niego „głównym kierunkiem pracy pisarskiej”.

Wszystkie cztery wersje pracy Pereca stanowią materiał październikowej opery w serii remiksów komuny// warszawa. Która z nich stanie się osią interpretacji muzyków? Jaką decyzję wobec tekstu Pereca podejmie noise-rockowy albo jak kto woli jazz-core'owy zespół Woody Alien? Tak czy inaczej nie da się ukryć, że będzie to… rock-opera. W przypadku duetu Marcina Piekoszewskiego na basie i wokalu oraz Daniela Szweda na perkusji nie należy się jednak obawiać pretensjonalnych instrumentacji i efekciarskich eksperymentów z klasycyzującą formą. Raczej – zbieżnie z obsesyjną racjonalnością Pereca – surowej konsekwencji i minimalistycznej agresji. A także elementarnych ingerencji w przestrzeń znanego dobrze teatru przy Lubelskiej 30/32. 

Więcej ideolo w formie drukowanej na premierze

AVANT AVANT GARDE # 3

A series dedicated to experimental music before 20th century

curated by Frau W., Maciej Śledziecki (ZAM e.V.) and Michał Libera (Foundation 4.99)

Avant Avant Garde # 3

27/09/2013,

CCA Zamek Ujazdowski, Warszawa, Poland

20.00 Educational Room (free entry)

- Michał Libera, introduction

- Jan Topolski, lecture on early microtonal music instruments

21.00 Cistern (free entry)

- Francesco Cavaliere

22.00 Laboratorium (20 PLN, in framework of Warsaw Gallery Weekend)

- Gamut Ensemble (Maciej Śledziecki & Marion Wörle) 

- Magda Mayas & Tisha Mukarji 

- Steven Stapleton & Andrew Liles 

all pieces are commissions for Avant Avant Garde by ZAM e.V. & Foundation 4.99

(after the concerts - after party at CCA's couryard with Jacek Sienkiewicz, Jacek Staniszewski and others)

- Francesco Cavaliere, performance inspired by 18th and 19th century experiments with electricity, in particular galvanic music of Charles Grafton Page. Cavaliere will prepare a special set for coils, magnets, as well as self-made instruments implementing Helmholtz resonators and other facts and myths on acoustics and psychoacoustics of the times. 

- Gamut Ensemble, a composition inspired by antique and medieval tuning systems and instruments designed for them. Since first Avant Avant Garde concert Maciej Śledziecki and Marion Wörle are enriching their orchestra of instruments constructed by Gerhard Kern and based on instrument blueprints of the times. In Warsaw expect a carillon, monochord and others.

- Magda Mayas & Tisha Mukarji, a duo of a pianist and a pianist as well as pianist and a tuner. Together they prepare a concert alluding to early piano preparations and a tuning system designed by Nicola Vicentino in 1555 - way before the piano has originated. Vicentino designed a special instrument, archicembalo which will serve as an inspiration for tuning of piano. 

- Steven Stapleton & Andrew Liles, performance-mystery based on occult practices on the edges of music and science. Especially for their first appearance in Warsaw, members of Nurse with Wound will prepare a concerto for harpsichord and electronics. 

*

There is no such thing as new music. And there has never been one. Otherwise, when did it start? Was it in 1766 when the futurist intonarumori were first designed by Donato Stopani for Drottningholm Theatre in Stockholm? Few decades earlier, when minimalist idea of combination tones were first theorized by Giuseppe Tartini? Or was it in 13th Century when Cage's chance operations were presupposed by Raymond Llull in his figures? Earlier?

Avant Avant Garde is an anachronistic chase for experimental practices in scores, prints and treatises way before terms such as "new", "contemporary", "experimental" or "avant garde" music were conceived. We dig in the history not in search of schools and trends of music making. We dig to find maverick who could not wait until 20th century to see themselves becoming silent patrons of most thrilling adventures in sound making. What we find is people working with what they had at hands - objects, burning flames, spilling waters and blowing wind studying the mechanics at the heart of music and heralding sound art.

The material researched for Avant Avant Garde forms a body of commissions for four nights of music in Cologne, Krakow, Warsaw, Berlin. Each will contain exclusively world premiers. Dženana Aganspahić, Burkhard Beins, Arturas Bumšteinas, Max Eastley, Lucio Capece, Francesco Cavaliere, Tomek Chołoniewski, Gamut Ensemble, Jean-Luc Guionnet, Frau W, CM von Hausswolff, Gerhard Kern, Aleks Kolkowski, Michał Libera, Magda Mayas, Ralf Meinz, Tisha Mukarji, Mikołaj Pałosz, Karolina Ossowska, Razen, Paweł Romańczuk, Spat'sonore, Maciej Sledziecki, Thomas Tilly, Jan Topolski, Michael Vorfeld and many more will be there to deliver concerts, lectures and presentations on Avant Avant Garde. Over the course of the project Gamut Ensemble will be developing a growing automated orchestra of specifically designed music-machines referring to its Renaissance predecessors but expanded with computer controls.

SZPIEG

Szpieg. Albo Człowiek, który słuchał

22/09/2013, Teatr Studio (Duża Scena), godz. 20.00

tekst: Grzegorz Laszuk, Michał Libera
muzyka: DJ Lenar, Olga Mysłowska
taniec: Ramona Nagabczyńska, Weronika Pelczyńska, Iza Szostak, Konrad Jan Szymański
śpiew: Olga Mysłowska
technologia, projekcje, programowanie: Tomasz Ebert, Wojciech Ziniewicz, Adrien Cognac
światło: Karolina Gębska
kostiumy: Ewelina Ciuchta
współpraca/inspiracja: Maciek Ostaszewski
koprodukcja: Fundacja Ciało/Umysł, Open Latitudes, Instytut Sztuk Performatywnych, Komuna// Warszawa
przy wsparciu: Program Kultura Unii Europejskiej

Szpieg. Albo człowiek, który słuchał to multimedialny spektakl muzyczno-taneczny oparty na motywach z życia legendarnego twórcy pierwszego instrumentu elektronicznego – Lwa Teremina. Zbudował on w latach 50. urządzenie podsłuchowe, które przez osiem lat „pracowało” w ambasadzie USA w Moskwie. Urządzenie, które zostało przemycone do ambasady jako prezent od koła gospodyń wiejskich, ukryte w ludowym dziele sztuki, działało bez zasilania elektrycznego. To dźwięki wzbudzały jego energię i pozwalały nadawać sygnał. Ponieważ był to mechanizm analogowy – trochę drewna i sprężyn – nikt go nie wykrył, co pozwoliło szpiegować ambasadorów Stanów Zjednoczonych w ZSRR. Odkrył je dopiero pewien amerykański tele-amator...

Niemal sto lat od pierwszych eksperymentów i po dekadach ciągłych powrotów do jego twórczości, Lew Teremin znów okazuje się być nieodkrytym prorokiem przyszłości. Z dzisiejszej perspektywy szczególnie wizjonerskie okazują się jego studia nad sposobem kontroli dźwięku bez elektryczności, oparte na analizie oddziałujących na siebie ciał o rozmaitych stanach skupienia. Ciśnienie i dotyk, ruch i jego wzory – to, z czym pracował Teremin to dziś parametry używane w najbardziej zaawansowanych technologiach związanych z mechaniką precyzyjną. Twórcy Szpiega, w odniesieniu do eksperymentów i pism Teremina, zaprezentują retrofuturystyczną fantazję na temat mechanizmu słuchania i związków dźwięku z ruchem.

DOSKONALE ZWYCZAJNA RZECZYWISTOŚĆ

DOSKONALE ZWYCZAJNA RZECZYWISTOŚĆ.
Socjologia, geografia albo metafizyka muzyki

czyli teksty publikowane na przestrzeni ostatnich kilku lat na prawie stu osiemdziesięciu zszytych ze sobą stronach, ze wstępem, bibliografią i indeksem osób - dostępne w wydawnictwie Krytyki Politycznej od 6 września


I. SOCJOLOGIA

Hommage 1: Marcel Duchamp, Luigi Russolo & Henry Cowell
NIEWIDZIANE

Hommage 2: Cornelius Cardew
ZAANGAŻOWANIE

Hommage 3: Keith Rowe
NIEGRANIE


II. GEOGRAFIA

Hommage 4: Francois-Joseph Gossec
MIEJSKIE PLACE BĘDĄ NASZYMI FILHARMONIAMI

Hommage 5: John A. Lomax & Robert W. Gordon
FONOTURYSTYKA

Hommage 6: Luc Ferrari
MUZYKA KONKRETNA DLA UBOGICH


III. METAFIZYKA

Hommage 7: Alvin Lucier, Morton Feldman & Robert Ashley
WSZELKA POWIERZCHOWNOŚĆ MOJEJ MOWY ZOSTANIE UTRACONA 126

Hommage 8: Toshiya Tsunoda & Rene Theophile-Hyacinthe Laennec
AUSKULTACJA

Hommage 9: George Michael
PRZEKRĘT

SHE WILL BE BEAUTIFUL

SHE WILL BE BEAUTIFUL
is
Anton Mobin and Rinus van Alebeek playing cassettes

Day: August 19th
Hour: 21.00
Place: Eufemia

I find "Stravinskian rage with the phoenicean brutality of sixties stage heroes like Pete Townshend or Jimmy Hendrix. In between these extremes the connaisseur of contemporary and not so contemporary music can recognize influences of Pergolesi, Bach, Antheil and Mobin/van Alebeek at a sometimes incredible speed" and I find Thurston Moore finds "concerts by She will be Beautiful the best energizers you can get"

One of them is here, the other one joins for a day, rest of them will follow.

OPERA RE//MIX # 1 Joanna Halszka Sokołowska

JOANNA HALSZKA SOKOŁOWSKA
John B. Wolgamot
W Sarze, Menckenie, Chrystusie i Beethovenie byli mężczyźni i były kobiety

Premierowe wykonanie opery Joanny Halszki Sokołowskiej na podstawie poematu Johna B. Wolgamota w ramach cyklu OPERA RE//MIX komuny// warszawa

13.07.2013,
godz. 19.00
komuna// warszawa
Lubelska 30/32


*
Ponad tysiąc osób. Każda z nich jest bohaterem poematu Wolgamota. Każda z nich na takich samych prawach. Nikt nie jest tutaj postacią drugoplanową. Wszyscy zgrupowani są w swego rodzaju korpusy – sto dwadzieścia osiem zwrotek, z których każda jest wariantem tego samego zdania. Jedyne, co się zmienia to nazwiska osób. Co łączy tych ludzi? Jakiego rodzaju całość tworzą? Co wydarzyło się pomiędzy Sarą Powell Hardt i Claudem Henrim de Saint-Simon? Luigimi Pirandello i Jane Austen? I jak dostrzec te wątki w historii całego tłumu? Na przestrzeni ostatnich czterech dekad próbowali tego dokonać tak różni muzycy jak członkowie legendarnego zespołu post-rockowego Tortoise, kompozytor i wiolonczelista Alex Waterman i przede wszystkim Robert Ashley. Ten ostatni przeczytał „masowy poemat” Wolgamota w całości bez jednego oddechu (niemożliwe) artykułując tym samym własną teorię opery jako układu postaci, które „mają ze sobą coś wspólnego”.

W komunie// warszawa postacie zgrupowane zostaną na dwustu pięciu kartkach formatu A4. Będą one doświadczały zstąpienia Boga na ziemie. Dużo wskazuje na to, iż tak o sobie i swoim miejscu w poemacie myślał sam Wolgamot. Sugerują to także jego bohaterowie – jeśli tylko odpowiednio ich względem siebie ustawić. Gertrudę Stein z jej przekonaniem, iż wszystko można znaleźć w samych imionach. Ludwika van Beethovena, który właśnie kończy pracę nad „jednym ze swych najlepszych dzieł”. Jezusa Chrystusa, który po raz trzeci okrąża kulę ziemską. Rainera Marię Rilkego, który pisząc „Notatki o melodii rzeczy” naucza jak należy się zachowywać w sytuacjach tego kalibru. Joanna Halszka Sokołowska precyzuje ich sugestie odwołując się do metod numerologicznych, statystyk naukowych, kabalistycznej interpretacji drzewa życia. I opiera na nich swą operę na cztery głosy prowadzące, chór, instrumentalistę oraz jedną osobę, która na razie nie ma swojej funkcji w całości.

Chyba nie da się ukryć, że jest to opera o facebooku.

Więcej ideolo w formie drukowanej na premierze

THE RISE AND FALL OF AIR

Katarzyna Krakowiak
The Rise and Fall of Air

02/07 - 18/08
Zachęta - National Gallery of Art

Katarzyna Krakowiak - sculptor
Ralf Meinz - sound designer
Michał Libera - curator
Andrzej Kłosak - room acoustician

*
Katarzyna Krakowiak is the first artist ever whose work is presented in all of the Zachęta – National Gallery of Art’s thirteen rooms at once. None of those, however, will be accessible for visitors, and most are ‘no entry’ spaces for the gallery’s staff as well. Though not located far from the familiar rooms and staircases, they are too narrow and too cramped, often missing doors and sometimes floors, to be entered. Some of those spaces have been classified in the building’s architectural plans as ‘voids and technical rooms’; these include elevator shafts, ventilation shafts, skylights, unused corridors and rooms. Spaces between seemingly monolithic walls or skylight grilles do not even appear in those plans; all together, they add up to a staggering space of nearly 15,000 cubic metres.

In the hidden system formed by these spaces, and especially in the building’s three, nearly parallel, huge wall voids, Krakowiak finds the shape of her new architectural sculpture. The voids cut vertically across the entire building, supporting the massive skylight floor, often associated with the institution’s logotype. Together, they constitute what is in fact a new Zachęta, empty and inaccessible, based on a new construction, but also possessing new ornamentation and a new form. Unlike in previous expansion plans, whether realised or not, this new Zachęta is not created by adding new elements; rather, it is crammed into the inter-wall voids. Rather than creating new architectural plans or models, Krakowiak builds the monumental and overwhelming space with sound. In the case of working with inaccessible space, this is a natural choice: nothing but sound reaches the spaces where her sculpture has been crammed in.

Acousticians call such voids ‘rooms within rooms’. As from their point of view nothing isolates better than a few centimetres of empty, tight and inaccessible space, the function of such voids is clear: it is to muffle sound; to not let it through; to withhold it; to weaken and mute it. This means that the ‘building within building’, the Zachęta within Zachęta, is an architectural equivalent of the air pump, a machine for pushing air. It absorbs sounds and makes sure that nothing of what transpires inside the gallery is let outside; it retains all sounds until they fade away or transmits them upwards, to the huge collecting and storing container: the skylights. This process, the isolating-muting work of void in architecture, is of crucial significance here: the fact that architecture can be the ‘last to hear’, can get rid of our audible traces, can muffle us. And finally the fact that the process can be amplified so that the inaccessible voids fill the entire building.

AVANT AVANT GARDE # 3

A series dedicated to experimental music before 20th century
curated by Frau W., Maciej Śledziecki (ZAM e.V.) and Michał Libera (Foundation 4.99)

Avant Avant Garde # 2
21/06/2013,
Corpus Christi Basilica, Kraków, Poland

19.00 Introduction and listening session - Leif Elggren's „Sudarium of Santa Veronica”

20.00 Sound walk in Basilica with Andrzej Kłosak

20.30 Concerts

- Tomek Chołoniewski with percussion ensemble, "Change Ringing" performance for handbells
- Burkhard Beins & Michael Vorfeld, "Ernst Chladni Experiments"
- Gamut Ensemble: Frau W & Maciej Śledziecki
- Thomas Tilly & Jean-Luc Guionnet, "Stone Air Axioms" for Corpus Christi Basilica

all pieces are commissions for Avant Avant Garde by ZAM e.V. & Foundation 4.99

Lecture by Michał Libera including listening session – Leif Elggren's „Sudarium of Santa Veronica”, a phantasy on the first turntable inscription of sound in Christ's portrait by Claude Mellan from 1649. Acoustic walk with Andrzej Kłosak in Basilica

Tomek Chołoniewski with percussion ensemble, performance for handbells. The concert will follow 17th Century Change Ringing technique. It was a series of algorithms for collective live composing – each performer hands one bell of particular pitch and takes a defined position in a sequence – all to avoid melody.

Burkhard Beins & Michael Vorfeld, recreation of 18th Century experiments by Ernst Chladni, referred to as “Father of Acoustics”. German physicist visualized sound with the use of metal plates. By bowing them, he was changing their vibrations and by the same token making the flour form astonishing shapes known as Chladni Figures.

Gamut Ensemble, composition for self-constructed instrument by Gerhard Kern informed by 17th Century Joseph Sauveur's theory of overtones. French mathematician and physicist came up with an idea which is at the heart of today's spectralism. His concern was to prove that a single sound is an endlessly complex phenomena. Sauveur argued that he himself could hear 128 overtones in one pluck of a string.

Jean-Luc Guionnet & Thomas Tilly, site-specific performance for standing waves of the sacral architecture of Basilica. In the project titled „Stones, Air, Axioms” the departure point is acoustic measurements. On their basis they deliver organ playing and sinewaves to map the space of the church.


*

There is no such thing as new music. And there has never been one. Otherwise, when did it start? Was it in 1766 when the futurist intonarumori were first designed by Donato Stopani for Drottningholm Theatre in Stockholm? Few decades earlier, when minimalist idea of combination tones were first theorized by Giuseppe Tartini? Or was it in 13th Century when Cage's chance operations were presupposed by Raymond Llull in his figures? Earlier?

Avant Avant Garde is an anachronistic chase for experimental practices in scores, prints and treatises way before terms such as "new", "contemporary", "experimental" or "avant garde" music were conceived. We dig in the history not in search of schools and trends of music making. We dig to find maverick who could not wait until 20th century to see themselves becoming silent patrons of most thrilling adventures in sound making. What we find is people working with what they had at hands - objects, burning flames, spilling waters and blowing wind studying the mechanics at the heart of music and heralding sound art.

The material researched for Avant Avant Garde forms a body of commissions for four nights of music in Cologne, Krakow, Warsaw, Berlin. Each will contain exclusively world premiers. Dženana Aganspahić, Burkhard Beins, Arturas Bumšteinas, Max Eastley, Lucio Capece, Francesco Cavaliere, Tomek Chołoniewski, Gamut Ensemble, Jean-Luc Guionnet, Frau W, CM von Hausswolff, Gerhard Kern, Aleks Kolkowski, Michał Libera, Magda Mayas, Ralf Meinz, Tisha Mukarji, Mikołaj Pałosz, Karolina Ossowska, Razen, Paweł Romańczuk, Spat'sonore, Maciej Sledziecki, Thomas Tilly, Jan Topolski, Michael Vorfeld and many more will be there to deliver concerts, lectures and presentations on Avant Avant Garde. Over the course of the project Gamut Ensemble will be developing a growing automated orchestra of specifically designed music-machines referring to its Renaissance predecessors but expanded with computer controls.

SOUNDING THE BODY ELECTRIC

Sounding the Body Electric
Experiments in Art and Music in Eastern Europe 1964-1984
Bôłt (BR ES10)

One more adventure with PRES in its surroundings and an honorable collaboration with Daniel Muzuczyk and David Crowley - curators of the exhibition at Muzeum Sztuki in Łódź

coming up very, very soon; official release date: TBA

CD 1
1. Vladan Radovanović, Voice from the Loudspeaker (1975)
2. Szabolcs Esztényi and Krzysztof Wodiczko, Just Transistor Radios (1970/2012)
3. Wojciech Bruszewski, Junction (1973/2013)
4. Collective Actions, Music Within and Outside (1984)
5.-8. Eugeniusz Rudnik, Scalars – technological study (1966)
9. Hugh Davies, Shozyg (1964)

CD 2
1. Rudolf Komorous, Tomb of Malevitch (1965)
2. Arne Nordheim, Ode to Light (Sculpture) (1968) – studio mix 1
3.-6. Milan Grygar, Acoustic Drawings (1974)
7. Arne Nordheim, Ode to Light (Sculpture) (1968) – studio mix 2

The album is a natural alliance of the producers working with the Polish Radio Experimental Studio’s archives and the curators of the exhibition dedicated to intersections of technology and body in art of the 1960s and 1970s. The thematic “common” field was operationally called “early Eastern European sound art”, although none of us really meant it literally. Undoubtedly, we were all interested in such works of art where the sound was approached from the perspective of other art disciplines. Leaving film, theatre, dance and radio art to other occasions, we mainly focused on visual arts, performance and architecture – mostly due to their conceptual connotations. We followed the two fundamental issues discussed in the 1960s: object and space.

In this context, the exhibition Sounding the Body Electric was a breakthrough. For the first time, the history of sound of the above mentioned period was told from a different point of view than the musicological one. On the following pages David Crowley and Daniel Muzyczuk write about the Experimental Studio’s place in the wide spectrum of Eastern European art. To us, it is more important to see what the latter one tells us about PRES.

Experiments undertaken in Warsaw’s Studio found their reflection on the magnetic tape – a fixed object presenting the final vision of the composer. In consequence, space was usually understood as a parameter of musical form defined by stereophonic system. The most vivid examples of this compositional legacy is an unfortunate and never fully exploited Oskar Hansen’s project of adjustable acoustics of the Studio as well as Tomasz Sikorski’s attempts at composing reverberations of instrumental sounds – brilliantly faked on console by Bohdan Mazurek.

For this album we were trying to find the pieces in PRES’ archives that would deviate from this dominant tendency.

Michał Libera and Michał Mendyk

AVANT AVANT GARDE # 1

A series dedicated to experimental music before 20th century
curated by Frau W., Maciej Śledziecki (ZAM e.V.) and Michał Libera (Foundation 4.99)

Avant Avant Garde # 1
30/05/2013, 20.00
Stadtgarten, Cologne, Germany

- Introduction and panel discussion
- Arturas Bumšteinas, "Night on the Sail Ship"
- Lucio Capece & Dženana Aganspahić, "Rotating Pan" performance
- Max Eastley & Aleks Kolkowski, "Waves and Ripples"
- Gamut Ensemble: Frau W & Maciej Śledziecki with Philip Zoubek & Radek Stawarz plays carillons constructed by Gerhard Kern

all pieces are commissions for Avant Avant Garde by ZAM e.V. & Foundation 4.99

Lucio Capece & Dženana Aganspahić, performance rooted in a traditional Bosniak technique of „rotating pan”. It is a way to distribute sound of a singing woman in a room by a series of reflections from a manually rotated pan. In Cologne the voice will be replaced by Lucio Capece's saxophone.

Arturas Bumšteinas, quadrophonic composition conceived of recordings of baroque theatres' noise machines. The recording were made in Ekhof-Theater in Gotha, Drottningholm Theatre in Stockholm as well as private collections of Per Simon Edstrom and John Kapenekas.

Max Eastley & Aleks Kolkowski, „Waves and Ripples” - a musical exploration of sound and water using self-devised instruments and improvisation. Their modus operandi is derived from classic scientific hydroacoustical experiments by Athanasius Kircher and Ernst Chladni, as well as the illusions of Robert Houdin.

Gamut Ensemble with with Philip Zoubek & Radek Stawarz, composition for a self-contructed carillon by Gerhard Kern based on old sketches and extended with computer controllers. The piece is inspired by 17th Century logics drawings by Athanasius Kircher.


*

There is no such thing as new music. And there has never been one. Otherwise, when did it start? Was it in 1766 when the futurist intonarumori were first designed by Donato Stopani for Drottningholm Theatre in Stockholm? Few decades earlier, when minimalist idea of combination tones were first theorized by Giuseppe Tartini? Or was it in 13th Century when Cage's chance operations were presupposed by Raymond Llull in his figures? Earlier?

Avant Avant Garde is an anachronistic chase for experimental practices in scores, prints and treatises way before terms such as "new", "contemporary", "experimental" or "avant garde" music were conceived. We dig in the history not in search of schools and trends of music making. We dig to find maverick who could not wait until 20th century to see themselves becoming silent patrons of most thrilling adventures in sound making. What we find is people working with what they had at hands - objects, burning flames, spilling waters and blowing wind studying the mechanics at the heart of music and heralding sound art.

The material researched for Avant Avant Garde forms a body of commissions for four nights of music in Cologne, Krakow, Warsaw, Berlin. Each will contain exclusively world premiers. Dženana Aganspahić, Burkhard Beins, Arturas Bumšteinas, Max Eastley, Lucio Capece, Francesco Cavaliere, Tomek Chołoniewski, Gamut Ensemble, Jean-Luc Guionnet, Frau W, CM von Hausswolff, Gerhard Kern, Aleks Kolkowski, Michał Libera, Magda Mayas, Ralf Meinz, Tisha Mukarji, Mikołaj Pałosz, Karolina Ossowska, Razen, Paweł Romańczuk, Spat'sonore, Maciej Sledziecki, Thomas Tilly, Jan Topolski, Michael Vorfeld and many more will be there to deliver concerts, lectures and presentations on Avant Avant Garde. Over the course of the project Gamut Ensemble will be developing a growing automated orchestra of specifically designed music-machines referring to its Renaissance predecessors but expanded with computer controls.


*

Support


Financed by Ministry of Culture and National Heritage


Financed by Foundation for German-Polish Cooperation

as well as
- Kulturstiftung des Bundes
- NRW Kultur International
- ON Neue Musik Koln

POPULISTA presents UNITED STATES OF AMERICA (Triptych)

BR POP 07: 1939 Southern Recording Trip Fieldnotes

Voice by Pete Simonelli
Guitar by Miron Grzegorkiewicz
Bass Guitar by Michał Biela
Turntable by DJ Lenar

1. Houston, Texas
2. Port Aransas, Texas
3. Parchman Prison, Mississippi
4. Me for Texas An' Me for Tennessee

Text excerpted from 1939 Southern Recording Trip Fieldnotes by John Lomax and Ruby Lomax
Audio quotes excerpted from their recordings
Music by Michał Biela, Miron Grzegorkiewicz, DJ Lenar and Pete Simonelli





BR POP 08: Ten Intrusions

Voice by Pete Simonelli
Guitar by David Grubbs
Organ by David Maranha
Percussion by Andrea Belfi

1. The Rose
2. The Crane
3. First Intrusion
4. The Waterfall
5. The Wind
6. The Street
7. Lover
8. Second Intrusion
9. Soldiers-War-Another War
10. Vanity

Selection of texts follows that of Harry Partch's „Eleven Intrusions”
Texts by Ella Young, Ella Young and Lao Tzu, Tsurayuki, Willard Motley, George Leite, Giuseppe Ungaretti
Music by Andrea Belfi, David Grubbs, David Maranha and Pete Simonelli





BR POP 09: Vanishing Point: How to Disappear in America Without a Trace

Voices by David Grubbs, Małgorzata Penkalla and Pete Simonelli
Guitars by David Grubbs and Miron Grzegorkiewicz
Organ and violin by David Maranha

1. Destroy All Photographs
2. Kill the Dog
3. Die with Dignity

Text excerpted from Vanishing Point: How to Disappear in America without a Trace
Music by David Grubbs, Miron Grzegorkiewicz, David Maranha, Gosia Penkalla, Pete Simonelli

*

All music premiered and recorded at Playback Play 2012 in Powiększenie
POP 08, 09: mixed and mastered by The Norman Conquest,
POP 07: edited and mixed by DJ Lenar and Michał Libera, mastered by The Norman Conquest
Produced by Michał Libera
Artwork by Aleksandra Waliszewska
Layout by Piotrek Bukowski
Published by Bôłt Records
Distributed worldwide by Monotype Records
Distributed in Poland by Bęc Zmiana

*

Three takes on America – three journeys and three documents. Written and recorded.

Year 1939, John A. Lomax and Ruby T. Lomax in their Plymouth – going South. 6502 miles, tons of audio recordings and a diary where the voices of South and the report on the voices of South become barely distinguishable.

Year 1949, Harry Partch – leaving for Gualala. Old smithy on a cliff, an isolated recording studio, breeding of a troop of small creatures called „Eleven Intrusions” - perhaps one of the first cosmopolitan reinventions of American native music.

Finally, just recently, an anonymous quest for vanishing – say north of Highway 15 and West of Baker. Online manual.

All three documents were approached by musicians who met in Warsaw for Playback Play 2012 – a week long series of rehearsals and performances. And then put together to form – what exactly? A historiosophical narrative in music arrangements? A distant mirage of something we have already heard somewhere? Three images of America facing each other?

*

I love them more than all the others, the arrangers. The ones who sign their names inside the work […] what arrangers are signing is above all a listening
- Peter Szendy

Populista is a pool of reinterpretations, overinterpretations and misinterpretations of the past. A salon where Beethoven takes a revenge on Kagel; Schumann love songs finally get hopeless and field recordings of Ferrari are field recorded again. It is a genre-less collaboration in an area called „listening”. The music we love or the music we hate – if only for a reason. Do not expect brands. Expect statements on music, listening and other sweetmeats like pop, memory, sex, cuisine, tradition, kitch, canon, individuation… and America.

INDUSTRIAL ON TOUR

or where did the industry go?

edited by Inke Arns & Thibaut de Ruyter

Revolver Publishing 2013, 18 x 12 cm, 260 pages, softcover

File under rock'n'roll drive turned into an intellectual detour

Including
- careless arguments on what constitutes a proper mad dog,
- insights into the semantics of Uganda,
- investigations into Detroit State of Mind,
- criminal reports on Ronald Reagan and Margaret Thatcher facing Solidarity Museum
and some other reflections of curatorial research of Inke Arns and Thibaut de Ruyter into industrial / postindustrial landscapes of Poland.

with contributions from Inke Arns, Thibaut de Ruyter, Daniel Muzyczuk, Jim Campbell, Joanna Erbel, Michal Libera

3-NIGHT STAND with MATT DAVIS

Matt Davis (UK)
trumpet, electromagnetics

20/02, Eufemia
Matt Davis + Ksawery Wójciński (doublebass), Gamid Ibadullajev (percussion)

21/02, Galeria Praca
Matt Davis + Łukasz Izert (live visuals)

22/02, CSW 'Zamek Ujazdowski' Strefa Monotype
Matt Davis solo


Simple.
The great trumpet player takes this short trip to Warsaw to play couple of gigs, see the town and meet people.
Real improv.
Come by.


His blurb tells us:
Davis has worked in improvised and experimental music, using mainly the trumpet, field recordings and more recently electromagnetics, since 1994 after studying visual art and being heavily influenced by The Situationists. Has also directed ‘Field’ - a live art/performance project, operating since 2003, which started out as a platform for discussion on improvisation between different disciplines and ended up being a non-discipline-specific performance project referencing the work of geographer Doreen Massey who collaborated on the project.

He has worked throughout Europe and also Japan and collaborates regularly with dance as well as musicians such as Angharad Davies, Rhodri Davies, and Mark Wastell. He currently lives in Cornwall and is a member of the ‘School of Noises’ collective which includes Rob Gawthrop, Robert Curgenven and Dominick Allen.

His work investigates the question of sound (noise) as music, and music as a tool for improvisation, not improvisation as a compositional tool, and in that a negotiation of a relational space.