3-4 września 2010, Synagoga w Sejnach
Organizacja: Fundacja 4.99 i Dom Pracy Twórczej w Wigrach
Jeden z tych pomysłów, który od pierwszej intuicji do realizacji przeżywa przynajmniej parę Bożych Narodzeń. Konkretniej - trzy. W październiku roku 2007 po raz pierwszy kilku zaprzyjaźnionych muzyków zaakceptowało zaproszenie do wykonania instrumentalnych wersji utworów elektronicznych ze Studia Eksperymentalnego, które zagrali na Chłodnej 25 w ramach cyklu "Zakrzywienia Igły". W tym czasie Zeitkratzer miał już za sobą słynną instrumentalną reinterpretację kompozycji Lou Reeda na sprzężenia gitarowe "Metal Machine Music" a także własne wersje utworów Zbigniewa Karkowskiego, Merzbowa czy Terre Thaemlitza. Tylko, że wówczas, w roku 2007, wydawało mi się, że włączenie do ich repertuaru utworów Eugeniusza Rudnika, Krzysztof Knittla czy Bogdana Mazurka jest mało prawdopodobne. Trzeba było trzech lat, niepoliczalnej ilości rozmów w Polsce i napisania zaledwie jednego maila do Reinholda Friedla - założyciela Zeitkratzera. No i oczywiście chęci współpracy ze strony DPT Wigry.
Przez pięć dni zespół będzie pracował nad kompozycjami ze Studia Eksperymentalnego w Domu Pracy Twórczej w Wigrach. Jeśli macie ochotę wpaść, odpocząć, posłuchać oryginalnych nagrań ze Studia, pogadać z muzykami - zapraszam między 29 sierpnia a 2 września do DPT Wigry. A na koncerty 3 i 4 września - do Synagogi Białej w Sejnach.
---------------------------------------------------------------------------------
3.IX.2010
ZEITKRATZER
plays
ZEITKRATZER
Sejny, Synagoga Biała, godz. 20.00, wstęp wolny
III sety: m.in. Lou Reed („Metal Machine Music”), Zbigniew Karkowski („Monochromy”), Merzbow („Crack Groove”), James Tenney („Critical Band”), Morton Feldman („Durations V”), Terre Thaemlitz („Sloppy 42nds”)
4.IX.2010
ZEITKRATZER
plays
POLISH RADIO EXPERIMENTAL STUDIO
Sejny, Synagoga Biała, godz. 20.00, wstęp wolny
II sety: m.in. Krzysztof Knittel („Norcet”), Eugeniusz Rudnik („Dixi”), Bogdan Mazurek („Canti”) oraz wybór utworów z programu „Songs”, na który składają się szlagiery muzyki punk
Różnicuj, poszukuj i baw się dobrze! Niewielu wirtuozowskim zespołom muzyki współczesnej przyświeca podobne motto. Ale też niewielu łączy w swoim repertuarze kompozycji Iannisa Xenakisa z coverami utworów Whitehouse, piosenkami ludowymi oraz uproszczonymi wersjami dzieł Arnolda Schönberga. Niewiele wreszcie współpracuje z twórcami sceny noise (Keiji Haino, Merzbow), konceptualnej elektroniki (Terre Thaemlitz) czy muzyki rockowej (Lou Reed).
Zeitkratzer to wyzwanie rzucone kompozytorom przez wybitnie utalentowanych wykonawców. Oprócz swoich sztandarowych utworów zespół wykona w Wigrach instrumentalne wersje kompozycji na taśmę ze Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia. Wśród nich nowe aranżacje utworów Bogdana Mazurka, Eugeniusza Rudnika i Krzysztofa Knittla.
---------------------------------------------------------------------------------
Założony w 1999 Zeitkratzer jest zespołem składającym się wyłącznie z solistów. To oni są jego siłą – ich zaawansowane techniki instrumentalne, ich znajomość muzyki i instrumentów elektronicznych, ich hybrydyczne doświadczenia muzyczne od rocka i popu przez noise, ambient, folk. Dziewięciu muzyków a także reżyserzy dźwięku i świateł mieszkają w różnych europejskich miastach od Wiednia przez Amsterdam po Londyn. Ich miejscem pracy jest Berlin. Zespół utrzymuje się z grania koncertów przez co zachowuje całkowitą niezależność od międzynarodowych mecenasów muzyki współczesnej a dzięki temu także kontrolę nad własnym repertuarem. Pozwala ona na przygotowywanie wyjątkowych i przełomowych programów muzycznych, które zapewniają mu popularność na całym świecie. Składają się na nie kompozycje tak różnych muzyków jak Karlheinz Stockhausen, Lou Reed, Carsten Nicolai, John Cage, Keiji Haino, Jim O’Rourke, James Tenney, Helmut Oehring, La Monte Young, Merzbow, Alvin Lucier. Zeitkratzer zrealizował te projekty ani przez moment nie martwiąc się o „czystość” nowej muzyki. Jej rozkwitto ciągłe zanieczyszczanie a idea „czystego smaku” jako niezależnej kategorii estetycznej – jak pokazywał Pierre Bourdieu – okazała się być niczym innym niż narzędziem wprowadzania różnic społecznych. „Czysty smak” opiera się odrzuceniu i odrazie w stosunku do wszystkiego, co wzbudza w nas przyjemność.
www.zeitkratzer.com
Reinhold Friedl – fortepian
Burkhard Schlothauer – skrzypce
Marc Weiser – sopran, gitara, elektronika
Hild Sofie Tafjord – waltornia
Uli Phillipp – kontrabas
Maurice de Martin – perkusja
Anton Lukoszevieze – wiolonczela
Hayden Chisholm – klarnet
Hilary Jeffrey – puzon
Ralf Meinz – reżyseria dźwięku
Andreas Harder – reżyseria świateł
A już niebawem szczegółowe informacje na temat Seminarium o Cardew (w: Nowy Wspaniały Świat) a także serii płyt CD z nagraniami ze Studia Eksperymentalnego (w: Bołt. New Music in Eastern Europe)
