Organa Organicum w ramach Sonics & Scenics

Organa Organicum (I)

Sonics & Scenics Muzeum Sztuki Współczesnej w Warszawie

26/16/2025

Barbara Kinga Majewska i Michał Libera - koncepcja, libretto, dźwięk
Łukasz Sosiński - obraz
Piotr Cichocki, Agata Stanisz, Monika Żyła - konsultacje naukowe

Organa Organicum pomyślane jest jako seria esejów audiowizualnych na temat wykorzystania materiałów zwierzęcych i roślinnych w budowie instrumentów muzycznych. Historia tych ostatnich pełna jest martwych zwierząt i roślin. Są tu żółwie, których skorupy pełnią funkcję pudeł rezonansowych; konie, z których włosia robi się smyczki; owce, których jelita służą do produkcji strun, a skóry - membran instrumentów perkusyjnych. Jest ich więcej. Dużo więcej. Nie inaczej jest w przypadku liści, krzewów czy drzew - świerki Stradivariusa są tylko jednym z wielu przykładów. To one wszystkie w dużej mierze decydują o tym, jak brzmi muzyka. Współdecydują. Być może więc w samym dźwięku fortepianu czy skrzypiec da się usłyszeć jakąś formę życia po życiu roślin i zwierząt. A nawet jeśli się nie da, to z pewnością można w nich usłyszeć złożone relacje między ludźmi, naturą i technologią. Także dziś, kiedy muzykę robi się z materiałów niemal wyłącznie syntetycznych.


20 grudnia w Komunie Warszawa zaprezentowany zostanie pierwszy epizod Organa Organicum. Poświęcony będzie fortepianowi, kości słoniowej i hebanowi oraz wszystkiemu temu, co za nimi idzie: kolonializmowi, kłusownictwu, dystynkcjom społecznym ufundowanym na idei sztuki wysokiej, a w szczególności muzyki klasycznej z jej zamiłowaniem do detalu, wirtuozerii i „opanowania” instrumentu. Narracyjną oś pierwszego epizodu stanowiła będzie historia przytoczona w książce „Hunter’s Tracks” autorstwa Johna A. Huntera. Legendarny organizator safari (a także pierwowzór męskiego bohatera „Pożegnania z Afryką”) opowiada w niej o tajemniczym kliencie, który na kongijską sawannę przybył z własnym fortepianem. Wbrew osłupieniu, w jakie wprawiło to wówczas Huntera, dziś wybór instrumentu wydaje się przynajmniej symptomatyczny. I temu wyborowi poświęcony będzie wieczór w Komunie Warszawa.

Organa Organicum będzie serią filmów. Na okazję premiery przygotowana zostanie prezentacja z elementami performatywnymi oraz wprowadzeniem teoretycznym.

Nuova Orfeo

Concert: Shakeeb Abu Hamdan - percussions

Screening: Peggy Ahwesh - Blackest Sea, The Third Body

6th of June

Oficine Bellotti (Teatro)

via Gagini 31, Palermo 

More about the evening

More about Nuova Orfeo

Lethe in Fatta

 

Lethe. Opera Buffa Acusmatica

11/04

Palermo, Palazzo Fatta, piazza Marina

part of Paradigma Club 

Lethe is an acousmatic opera buffa made of field recordings taken in Napoli and overlaid with the music of Luciano Cilio, short-lived local composer. The piece was premiered in 2018. 

More about Lethe

Paweł

Paweł on bandcamp

1. Yu-s (Joke)

2. VK (Bifurcation)

3. VB (First River)

4. Ha (Second River)

5. MotR (Third River)

6. Yu-k (Paradise)

Essentially, "Paweł" is an audio travelogue—a half-phantasmagoric, half-mockumentary depiction of rivers, canals, and sewage, whether flowing toward water reservoirs or upstream to their often inaccessible sources. The piece consists of six scenes, or rather six encountered landscapes. Together, they form a not-very-logical and not-very-conclusive story about water dams and locks, abundance and floods, dry lakes and stony riverbeds, as well as everything they hide and reveal. It is also about the rhythm in which they perform this work. In fact, it is mostly about that rhythm.

"Paweł" is based on field recordings made with homemade geophones, hydrophones, and contact microphones. This choice means that the landscapes in "Paweł" are not soundscapes, nor do they resemble spaces as we usually hear them. Little is presented from the perspective of human ears, yet these recordings are absurdly real—the editing is minimal, there are barely any effects, and practically no imposed drama. What truly defines "Paweł" are the juxtapositions of different takes of a given landscape at a given time—simultaneous yet arbitrary, seemingly oversized, perhaps disproportionate.

The field recordings in "Paweł" are accompanied by a voice reading the text—something between travel notes, an outline of a lecture on social history, and a curatorial narration explaining the nature of the sounds heard. Facts, anecdotes, myths, and everyday observations certainly reveal something, but they likely conceal even more, especially given the abundance of quotes—or rather, crypto-quotes. The only exception is a lengthy excerpt from Robert Ashley's libretto "The Mystery of the River", a rarely performed section of the opera "Atalanta (Acts of God)". It comes as "MotR (Third River)".

One more thing. None of this would have been possible without Marcin Barski. Gratitude does not really express anything in this case, but it is the least I can do. 

Cover art work: Athanasius Kircher